Οι άστεγοι: Τι γινεται και τι μπορεί να γίνει.

Πριν λίγες μέρες έμαθα για την απόφαση του Πολυτεχνείου Κρήτης να διώξει ένα άστεγο από ένα

εγκαταλελειμμένο κτίριο το οποίο ξαφνικά αποφάσισε να χρησιμοποιήσει. Η συγκεκριμένη ιστορία είναι μια από τις αμέτρητες οι οποίες συμβαίνουν καθημερινά στην Ελλάδα που οι άστεγοι λόγω της οικονομικής κρίσης φτάνουν τους 20.000. Τα άδεια σπίτια και κτίρια φτάνουν στις 400.000.
Τα σπίτι φτάνουν και περισσεύουν για να μπορέσουν να στεγαστούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι. Γιατί όμως δεν ιδρώνει το αυτάκι κανενός;

Όπως λέει και ένα ρητό “Όταν κοιτάς πολύ το τέρας στα μάτια στο τέλος αρχίζεις και του μοιάζεις.”

Γύρω στα Χριστούγενα οι Ατενίστας μάζεψαν ρούχα και διάφορα άλλα υλικά για τους άστεγους της Αθήνας. Η δράση αυτή θα ήταν αρκετά συμπαθητική εάν οι Ατενίστας (με το τελείως φλου εθελοντισμό τους) είχαν φροντίσει να θίξουν το πραγματικό πρόβλημα των αστέγων. Ενα μεγάλο ποσοστό του κόσμου λυπάται τους άστεγους αλλά προτιμά να μην τους βλέπει ενω κάνει τα ψώνια του στην Ερμού ή σε οποιοδήποτε άλλο εμπορικό δρόμο. Θυμίζει την Βρετανία της βιομηχανικής επανάστασης που οι βιομήχανοι είχαν υψώσει τοίχους στα διάφορα στενά για να μην χαλάει η αισθητική των γυναικών τους βλέποντας τους πληβείους να προσπαθούν να επιβιώσουν. Κάπως έτσι και εδώ.

Δεν αρέσει στον κόσμο να βλέπει άστεγους. Γιατί βαθιά μέσα του γνωρίζει ότι είναι συνυπαίτιος σε αυτό το πρόβλημα στηρίζοντας τους πολιτικούς που έχουν οδηγήσει όλους αυτούς τους ανθρώπους στον δρόμο.

Το τελευταίο που θέλουν οι δήμοι και οι λοιποί κρατικοί οργανισμοί είναι να έχει ενοχές ο ψηφοφόρος. Έτσι στην Αθήνα οι άστεγοι έχουν κλειστεί σε ειδικές περιοχές με την αστυνομία να ξαγρυπνά οτι δεν θα γλυστρίσουν προς τα έξω για να χαλάσουν την καλαισθησία των πολιτών.

Θα αναρωτηθούν αρκετοί γιατί το κράτος δεν κάνει κάτι για τους αστέγους. Έχω ήδη ένα πλάνο το οποίο είναι αρκετά απλό για να λύσεις το πρόβλημα των αστέγων και μάλιστα είναι αρκετά οικονομικό. Πρώτα όμως να σκεφτούμε τι ακριβώς προσφέρουν στο κράτος οι άστεγοι:

-Πολλά ανούσια προγράμματα στυλ Ατενίστας: Δημιουργείς ένα τέτοιο πρόγραμμα με την ονομασία “Αθήνα, ανθρώπινη πόλη”. Τραβάς λεφτά απο την Ευρωπαϊκή ένωση, αναθέτεις σε μια εταιρία να δώσει κασκώλ στους αστέγους και κρατάς τα υπόλοιπα χρήματα.

-”Μα θα κάνουμε κάτι για τους άστεγους”. Το panadol για την συνείδηση των ψηφοφόρων. Κάπως έτσι θα πάρει τις εκλογές ο Καμίνης. Τόσα χρόνια δεν έκανε τίποτα αλλά τώρα το πήρε απόφαση.

-Πτώση τιμών στα ακίνητα: Ένα πολύ σατανικό σχέδιο το οποίο χρησιμοποιεί μετανάστες, πρεζάκια και άστεγους προκειμένου να βγάλει ένα σκασμό λεφτά. Θες λοιπόν να ρίξεις τις τιμές των διαμερισμάτων στην Αιόλου για παράδειγμα. Στέλνεις (με την βοήθεια της αστυνομίας φυσικά) όλο τον παραπάνω κόσμο να εγκατασταθεί σε αυτόν τον δρόμο. Αυτό οδηγεί σε κατακόρυφη πτώση των τιμών σε νοίκια και πωλήσεις. Μόλις πέσει η αξία των ακινήτων εκεί, έρχονται οι φίλοι σου και αγοράζουν κοψοχρονιά τα διαμερίσματα αφού διώξεις όλους τους άστεγους από εκεί.

Η μέθοδος για να λυθεί το πρόβλημα των άστεγων είναι αρκετά απλό και οικονομικό. Αρχικά βρίσκουμε όλα τα δημόσια κτίρια τα οποία δεν χρησιμοποιούνται. Δημιουργείς ένα πρόγραμμα απασχόλησης στο οποίο θα μπορεί ο κάθε άνεργος με 600 ευρώ το μήνα να δουλέψει στην αποκατάσταση των κτιρίων αυτών (όσοι φυσικά μπορούν). Μόλις περατωθεί το έργο, κάθε άστεγος θα μπορεί να μείνει στις ειδικά διαμορφωμένες γκαρσονιέρες που θα υπάρχουν εκεί (ως μόνο προαπαιτούμενο θα είναι η υπεύθυνη δήλωση ότι δεν έχει πρώτη κατοικία και έχει μηδενικό εισόδημα).

Για την τροφή όλων των παραπάνω αστέγων θα αναλαμβάνει ο μοναδικός κρατικός φορέας στην Ελλάδα που μαγειρεύει τεράστιες ποσότητες φαγητού σε ημερήσια βάση και πετάει στα σκουπίδια πολύ μεγάλη ποσότητα από αυτό. Ο Ελληνικός Στρατός.

Τα χρήματα που χρειάζονται για το παραπάνω εγχείρημα είναι πάρα πολύ λιγότερα από όλα τα “φιλόδοξα” σχέδια τα οποία θέλει να πραγματοποιήσει ο εκάστοτε δήμος. Ανά καιρούς υπάρχουν και διάφορες δράσεις από πολίτες όπως το “Να μπούμε στα άδεια σπίτια”. Πάντα αυτές οι δράσεις βρίσκουν πέντε διμοιρίες των ΜΑΤ παρεταγμένες έξω από το κτίριο με ένα εισαγγελέα να πετάει έξω τους αστέγους. Έτσι έγινε και με την Βίλλα Αμαλίας.


Το πρόβλημα των αστέγων δεν είναι ένα πρόβλημα το οποίο “μπορούμε να αφήσουμε για αργότερα οταν παρέλθει η κρίση”. Είναι κοινωνικό συμβόλαιο το οποίο υπογράφουμε από την στιγμή που δεχόμαστε να είμαστε πολίτες αυτής της χώρας.

                                                                                                                         -Τάδε, έφη

SHARE SHARE SHARE

G L Laurentis

I love creative writing. I start a story without any planning and end it when i feel its time to move to another story. You can say I improvise almost everything. Well when I say everything I mean everything. Life is all about small or big incidents that move you forth or back. So without further ado, welcome and enjoy your stay!