Αναγκάζομαι κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα να πηγαίνω στην Αθήνα για οικογενειακούς
λόγους. Όταν λέω αναγκάζομαι εννοώ ότι δεν μου αρέσει πλέον να πηγαίνω στην Αθήνα έστω και εάν έχω μεγαλώσει εκεί. Από την στιγμή που πατήσω το πόδι μου στον Πειραιά νιώθω σαν να
περνάω κάποιο γκέτο της Βαρσοβίας, με τις κινήσεις μου να παρακολουθούνται,ύποπτα στενά και ένα γκρίζο χειρότερο από σοβιετική βιομηχανική πόλη.
Τα τελευταία τέσσερα χρόνια η Αθήνα έχει γίνει ανυπόφορη. Εγκληματικότητα, ναρκωτικά, πορνεία και περισσότερη μπατσαρία και απο την χούντα έχουν κατακλύσει τις περισσότερες περιοχές. Όλη αυτή η κατρακύλα ξεκίνησε απο το 2004 αλλά τα τελευταία τέσσερα χρόνια φαίνεται έντονα η σήψη η οποία έχει καλύψει την πρωτεύουσα. Αρκεί να κοιτάξεις σε κάποιο στενό πέρα απο τους κεντρικούς δρόμους του κέντρου για να δεις την πραγματικότητα. Άστεγοι να συνωστίζονται σε κολώνες παλαιών πολυκατοικιών, ετοιμόρροπα σπίτια να ασφυκτιούν απο μετανάστες, ιερόδουλες να εργάζονται για να πάρουν την δόση τους και αστυνομία να φροντίζει αυτή η μιζέρη πραγματικότητα να μην περάσει στους κεντρικούς δρόμους και χαλάσει την αισθητική ορισμένων.
Εν μέσω λοιπόν αυτής της κοινωνικής παρακμής, ο Καμίνης σε μια “συνέντευξη” του ισχυρίζεται ότι οι Αθηναίοι τον λοιδωρούν άδικα αφού ο ίδιος έκανε ότι μπορούσε για να φαίνεται πιο όμορφη η Αθήνα. Η αγωνία του δεν ήταν εάν κατάφερε να βελτιώσει την ζωή των ανθρώπων στην πρωτεύουσα,να καταπολεμήσει την φτώχια, να βοηθήσει ουσιαστικά τους αστέγους , αλλά εαν το ΠΑΣΟΚ τελικά τον στηρίξει μαζί με τους 58 για τις επικείμενες εκλογές.
Διαβάζοντας την συνέντευξη δεν ήξερα τι περισσότερο από τα δυο να με εξοργίσει. Η στάση του δημοσιογράφου που έκανε χαλαρές ερωτήσεις τύπου καφενέ χωρίς να κάνει μια σωστή ερώτηση ή την στάση του Καμίνη που με ένα puppy look μας ζητούσε να τον ψηφίσουμε γιατί αλλιώς θα έχει ψυχολογικά προβλήματα; Ας ασχοληθούμε με ένα ανόητο την φορά.
Καμίνης. Δεν τον ψήφισα,δεν ανέβηκα καν στις εκλογές. Ο ίδιος κατέβηκε σαν “ανεξάρτητος”, ”φρέσκος” με 40% λιγότερα λιπαρά χωρίς λακτόζη. Στην πραγματικότητα ήταν ένας εντολοδόχος της κυβέρνησης που δεν είχε κανένα πρόβλημα να γεμίσει την Αθήνα με κλούβες της αστυνομίας, να απαγορεύσει τις πορείες και να φορέσει στα δέντρα πουλόβερ. Ο ίδιος επικαλείται ότι πήρε ένα δήμο στα πρόθυρα της χρεωκοπίας οπότε δεν μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα. Τα πολλά πράγματα μεταφράζονται ως εικαστικές παρεμβάσεις στυλ Αβραμόπουλου σε κεντρικές πλατείες. Όπως λέει και ο ίδιος είχε πρόβλημα στην διαφήμιση του έργου του. Είναι κάπως δύσκολο να χαρεί κάποιος βλέποντας δέντρα με πουλόβερ ενώ δίπλα άστεγοι να πεθαίνουν από το κρύο. Δύσκολο;
Ο δημοσιογράφος που πήρε την συγκεκριμένη συνέντευξη, αρθρογραφεί σε γνωστό Online περιοδικό στυλ LIFO. Θεωρώ απαράδεκτος κάποιος που ζει στην Αθήνα και βλέπει τα χάλια της, να είναι τόσο “ελαστικός “ με κάποιον που είναι ο κύριος υπεύθυνος για την κατάσταση της. Αλλά μία τέτοια στρατηγική είναι ηθελημένη καθώς μια καυστική συνέντευξη θα χάλαγε το image μιας εφημερίδας που αναφέρεται σε ένα συγκεκριμένο alternative lifestyle. Ένα lifestyle Ατενίστας, μιας ομάδας φλου αυτιστικών καλλιτεχνών που έχουν δεχθεί συγχαρητήρια από τον ίδιο τον Καμίνη για τις εικαστικές της παρεμβάσεις.
Αυτό το “εικαστικό ρεύμα” σουλουπώματος της Αθήνας έχει εμφανιστεί εντόνως τα τελευταία χρόνια μέσα από διάφορες φυλλάδες. Κάτι διαγωνισμοί φωτογραφίας, κάτι βαψίματα πεζοδρομίων, αφαίρεση αφισών, έχουν ως απώτερο σκοπό την δημιουργία μιας πλαστής εικόνας για την πρωτεύουσα. Αυτές τις παρεμβάσεις τις επικροτούν όλα τα ΜΜΕ και ο δήμος σε μια προσπάθεια να κρύψουν κάτω από το χαλί την φριχτή πραγματικότητα.
Σε αυτό συνδράμει και η αστυνομία,φροντίζοντας οι κάτοικοι των “καλών περιοχών” να μην βλέπουν το δράμα του διπλανού στενού. Γκετοποίηση κοινώς.
“Τουλάχιστον αυτοί κάνουν κάτι.” θα πει κάποιος χιπστεράς του SIX DOGS. Το βάψιμο της δυστυχίας του άλλου για να ταιριάζει στην δική σου urban μικροαστική αισθητική δεν είναι δράση αλλά υποκρισία. Κανένας όμως δεν αναφέρεται στις αυτοδιαχειριζόμενες δράσεις που γίνονται για την καταπολέμηση των πραγματικών προβλημάτων. Γιατί; Γιατί τέτοιες δράσεις έχουν και πολιτικό χαρακτήρα.
Ναι η λέξη “πολιτική” είναι κάτι που ο μέσος Αθηναίος (και Έλληνας αλλά τώρα μιλάμε για την Αθήνα) σιχαίνεται. Είναι πιο πολύ της συνέναισης υπό οποιοδήποτε κόστος. Βέβαια οι κουτοί Ατενίστας και λοιποί, δεν ξέρουν ότι αυτή η βουβή συναίνεση είναι πολιτική. Η πανούκλα του “απολιτικ αλτερνατιβ” έχει πέσει πάνω στην Αθήνα και έχει διαβρώσει συνειδήσεις.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν μια δράση κάποιων εξαρχειωτών για συλλογή ρουχισμού και παροχή συσσιτίου σε απόρους της περιοχής των Εξαρχείων. Όπως είναι λογικό μια τέτοια δράση έρχεται να καλύψει την ανεπάρκεια και αδιαφορία του δήμου για τους αστέγους,πράγμα το οποίο δεν άργησε να διατυπωθεί ως κείμενο το οποίο μοιραζόταν στην πλατεία. Αυτή η πολιτική δράση δημιούργησε αντιδράσεις ανάμεσα σε διάφορους χιπστεράδες που θεώρησαν ότι “αναρχικοί πάνε να καπελώσουν την διαδικασία” (ανεξάρτητα εάν οι αναρχικοί είχαν πρωτοστατήσει στην δημιουργία και οργάνωση της διαδικασίας). Για πλάκα κάθισα και διάβασα το post ενός “αγανακτισμένου χιπστερα “ που μιλούσε για “κομματόσκυλα τα οποία θέλουν να περάσουν μια συγκεκριμένη πολιτική γραμμή”. Από κάτω δέχθηκε τις μνείες από διάφορους άλλους μυαλοφυγόδικους της κάστας του, μέχρι που κάποια άρχισε να τον ξεχέζει ότι η μόνη του ασχολία κατά την διάρκεια της κουζίνας ήταν να ανεβάζει φωτογραφίες του στο instagram. Κάπου εκεί το ποστ διαγράφηκε (κρίμα) και ο Χιπστερας πήγε να πνίξει τον πόνο του στο The Mall.
Κάποτε μπορεί να θεωρούσα ότι δεν χρειάζεται όλες οι δράσεις αυτού του είδους να έχουν πολιτική χροιά. Όμως τώρα κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο. Δεν είναι δυνατόν να παρέχεις υπηρεσίες που κανονικά θα έπρεπε να παρέχει το κράτος και εσύ να σιωπάς γιατί “φοβάσαι” το πολιτικό στίγμα. Η βρωμερή όμως πραγματικότητα επιτάσσει τέτοιοι “εθελοντές” όπως ο χιπστεράς να βλέπουν ένα lifestyle πίσω από τέτοιες διαδικασίες (που ξέρεις; πάω να μοιράσω φαγητό μπορεί να τσιμπήσω και καμία γκόμενα οταν της δείξω της φωτο). Είναι απλά τραγικό μερικοί να προσπαθούν να καρπωθούν απο την δυστυχία των άλλων.
“Μα η Αθήνα δεν είναι τόσο μαύρη. Εχει καλά στοιχεία” θα επαναλάβει ο Χιπστερας που ξεκολλάει τσίχλες από πεζοδρόμια. Όχι η Αθήνα είχε καλά στοιχεία. Πήγαινε δυο στενά κάτω από την πλατεία Ομονοίας, λιγο πιο κάτω από τα Εξάρχεια και σε οποιοδήποτε μη κεντρικό δρόμο. Αυτή είναι η Αθήνα όχι η Ομόνοια εν μέσω swing party. Αν μπορείς να ζείς με τόση δυστυχία γύρω σου δεν είσαι άνθρωπος. Δεν διαφέρεις από τους Γάλλους ευγενείς που λίγο πριν την Γαλλική επανάσταση έκαναν στις Βερσαλίες πάρτι για να γιορτάσουν την σεξουαλική ένωση Λουδοβίκου και Μαρίας Αντουανέτας.
“Μα τι θα μπορούσε να κάνει;” θα ρωτήσει πάλι ο ίδιος Χιπστεράς διαβάζοντας στο ipod την Lifo.
Η πιο εύκολη δικαιολογία για όλα αυτά είναι η λέξη “κρίση”. Ο ίδιος ο Καμίνης επανέλαβε την λέξη “κρίση” ως την μοναδική δικαιολογία που απέτυχε να κάνει οτιδήποτε. Ο ίδιος βέβαια μιλούσε για ένα τεράστιο χρηματικό ποσό το οποίο έλαβε ο δήμος της Αθήνας. Τι έγιναν αυτά τα χρήματα; Νομίζω με 10 εκατομμύρια ευρώ θα μπορούσε πολύ εύκολα να στεγάσει στα άπειρα κρατικά κτίρια που σαπίζουν τους άστεγους για παράδειγμα. Τέσσερα ολόκληρα χρόνια είχε στην διάθεση του. Όχι όμως γιατί ως απώτερος σκοπός του είναι η τέλεια διάλυση του κοινωνικού ιστού όπως ακριβώς θέλει η κυβέρνηση. Απόδειξη, η απαγόρευση των διαδηλώσεων.
Ότι ο Καμίνης βρίσκεται μπροστά στις δημοσκοπήσεις, δεν είναι κάτι τυχαίο. Ο ίδιος γνωρίζει ότι εάν θέλεις να θεωρείσαι “πετυχημένος” δήμαρχος πρέπει να ακολουθήσεις την τακτική του Αβραμόπουλου (παγκάκια,τσιμεντένιες μπάλες και κάγκελα) και ταυτόχρονα πρέπει να χαϊδεύεις το κεφάλι στους διάφορους καθυστερημένους όπως οι Ατενίστας.
.jpg)
- Τάδε, έφη
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου