Σέξι κοπέλες, καυτά κορμιά και μια κοινωνία ανηθικότητας και αμοραλισμού!

Είναι δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να συμπεριφέρεται όπως θέλει μέσα στην "ελαστική" κοινωνία μας.

Εμείς δεχτήκαμε και αφήσαμε την κοινωνία μας να πάρει αυτή την απειλητική πορεία η οποία προωθεί τον αμοραλισμό και τα κακά πρότυπα και η οποία καταστρέφει τις μελλοντικές γενιές δίνοντας τους λάθος ερεθίσματα και ανύπαρκτες αξίες.

Όμως είμαστε και υποκριτές και δεν μπορούμε να δούμε την καταστροφή που οι ίδιοι έχουμε δημιουργήσει. Παρακάτω παραθέτω ένα παράδειγμα.

Μια κοπέλα πάει σε ένα μεγάλο πάρτι. Πίνει και περνά καλά (όπως μας προτρέπουν τα τηλεοπτικά και κινηματογραφικά είδωλα ερχόμενα κυρίως από ΗΠΑ) με τους φίλους της, μέχρι που κάποια στιγμή αρχίζει και βγαίνει από τον "ίσιο δρόμο" και μέχρι το τέλος του βραδιού έχει "κάνει κατάσταση" με 5-6 ή και περισσότερα αγόρια. Αυτά οι "φίλοι" της τα έχουν δει, όμως δεν αντιδρούν. Του εναντίων την προτρέπουν να τα συνεχίσει και την τραβάνε και φωτογραφίες σε ερωτικές ή άλλες στιγμές. Αργότερα για "πλάκα" τα βγάζουν στο internet και έτσι τα βλέπει ο κόσμος ο οποίος "όντας" πουριτανικός και γνωρίζοντας ελάχιστα την κοπέλα την χαρακτηρίζει ως πουτάνα, τσόλι και με άλλα τέτοια "γλυκά" υποκοριστικά. Η ίδια η κοπέλα νιώθει άσκημα (αν έχει μια Α' ανατροφή) και κλείνετε στον εαυτό της και παθαίνει κατάθλιψη.

Το όλο αυτό φαινόμενο είναι μια μορφή άσκησης βίας, όχι τόσο σωματικά (αν και μετέπειτα ίσως γίνει) όσο ψυχικά. Σε αυτό φταίμε όλοι. Από την κοπέλα και τους φίλους της, μέχρι την οικογένεια, το σχολικό της περιβάλλον και την κοινωνία. Ουσιαστικά αυτό γίνετε γιατί μια κοπέλα είναι πιο σεξουαλικά απελευθερωμένη από όσο της επιτρέπει η κοινωνία στην οποία ζει να είναι.
Αυτή η κοπέλα πλέον δεν θα είναι σε θέση και δεν θα θελήσει να ανοιχτεί σε άλλους. Δεν θα νιώσει πότε την θέρμη και την σιγουριά μιας φιλικής αγκαλιάς και θα θελήσει να μείνει στο περιθώριο, να χαθεί κάπου, στην ρωγμή του χρόνου. Εκεί που πάνε όλα αυτά τα παιδιά...

Για την χώρα μας δεν υπάρχει όρος για να προσδιορίσει αυτό το φαινόμενο, όμως υπάρχει στο εξωτερικό. Λέγετε slut-shaming και μπορεί να το πάθουν τόσο οι γυναίκες όσο και οι άντρες που είναι πιο χαλαρών ηθών απο όσο ορίζει η κοινωνία αποδεκτό.

Καλώς ή κακώς πιστεύω ότι πρέπει να αλλάξουμε αυτό το φαινόμενο, το οποίο εξελίσσεται ραγδαία μέσα στην κοινωνία μας. Για να το αλλάξουμε όμως πρέπει να αλλάξουμε τους εαυτούς μας και τον τρόπο που σκεφτόμαστε. Πρέπει να βρούμε αυτά τα παιδιά και δείχνοντας τους πραγματική αγάπη να τα πλαισιώσουμε και να τα κάνουμε να νιώσουν καλά για τον εαυτό τους (δεν χρειάζεται να το κάνεις με χ αριθμό ανθρώπων!), πριν κάνουν καμιά βλακεία και βρεθούν μπλεγμένα με ναρκωτικά ή μαστροπούς (γιατί νομίζω ότι αυτή είναι η φυσική εξέλιξη τους).

Όχι στην ψυχολογική κακοποίηση που μας έχουν μάθει να ασκούμε προς κάθε τι διαφορετικό!

Όχι στον αμοραλισμό ή την πουριτανία!

Έτσι και αλλιώς μια από τις έννοιες της λέξης κοινωνία είναι και αυτή της συνουσίας...

Ερέθισμα για την δημιουργία του παραπάνω κείμενου είναι αυτά που βλέπω και ακούω καθημερινά από νέους στην πόλη μας και οι ιστοσελίδες που είναι προσβάσιμες και θεωρούνται ασφαλείς για παιδιά όπως οι thechive, 4chan, αλλά και το tumblr το οποίο δεν φιλτράρει τα blogs του και είναι γεμάτα φωτογραφίες από κοπέλες της διπλανής πόρτας σε άκρως “καλλιτεχνικες” πόζες.

Πηγές που έχω διαβάσει και συνιστώ να διαβάσετε και εσείς:

• Krystal Ball, "Boycott Rush", The Blog, Huffington Post, 3 Φεβρουαρίου 2012

• Sharon Lamb, "The 'Right' Sexuality for Girls.", Chronicle of Higher Education 54, σελίδα 14–15, 27 Ιουνίου 2008

• Denise Du Vernay, Feminism, Sexism, and the Small Screen. Σελίδες 163-182,

• Belisa Vranich, Psy.D., Holly Eagleson, Boys Lie: How Not to Get Played, HCI

• Carole S Vance, Pleasure and Danger: Exploring Female Sexuality, Thorsons Publishers

• Mackinnon, Toward a Feminist Theory of the State, Harvard University Press

• Bennett L, Manderson L, Astbury J, Mapping a global pandemic: review of current literature on rape, sexual assault and sexual harassment of women, φόρουμ που έγινε το 2000, University of Melbourne.

                                                                                                                                                -GeorgiosL 

SHARE SHARE SHARE

G L Laurentis

I love creative writing. I start a story without any planning and end it when i feel its time to move to another story. You can say I improvise almost everything. Well when I say everything I mean everything. Life is all about small or big incidents that move you forth or back. So without further ado, welcome and enjoy your stay!