Η πρώτη επαφή με τον Μεγάλο Αδελφό ήταν οταν διάβασα το “1984” του Όργουελ. Ο πρωταγωνιστής ζεί σε μια εποχή όπου κάθε δράση σου παρακολουθείται απο τον λεγόμενο “μεγάλο αδελφό” (το κράτος) που εργάζεται για το συλλογικό καλό. Σε αυτήν την κοινωνία κανένας δεν μπορεί να εκφραστεί ελεύθερα καθώς οι ρουφιάνοι του “Μεγάλου αδελφού” κυκλοφορουν ελεύθεροι και ακόμα και παιδιά καρφώνουν τους γονείς τους στις αρχές. Ο πρωταγωνιστής στο τέλος του βιβλίου διαπιστώνει οτι ακόμα και ο τρόπος σκέψης του είναι μέσα στα πλαίσια του μεγάλου αδελφού. Ενα αρκετά σκοτεινό βιβλίο το οποιο μερικοί λένε οτι είναι προφητικό για τις μέρες που ζούμε.
Μετά την 11η Σεπτεμβρίου οι ΗΠΑ ψήφισαν το Patriot act.To Patriot act είναι ενα νομοσχέδιο το οποιο δίνει την δυνατότητα στις διάφορες κρατικές υπηρεσίες να μην χρειάζονται εισαγγελική εντολή για άρουν την αρχή προστασίας προσωπικών δεδομένων. Κοινώς έχουν απεριόριστη πρόσβαση σε κινητά,ατομικούς φακέλλους ,τραπεζικούς λογαριασμούς κ.ο.κ εφόσον πιστεύουν οτι το εν λόγω άτομο έχει διασυνδέσεις με τρομοκράτες. Η περίπτωση Snowden αποδεικνύει οτι οι παρακολούθησεις της CIA και NSA έφταναν πιο μακριά,κατασκοπεύοντας μέχρι και ηγέτες ξένων χωρών.
Στις 11 Φεβρουαρίου είναι η ημέρα κατά της μαζικής παρακολούθησης. Δεν είναι τυχαίο οτι κάθε κράτος ξοδεύει τεράστια ποσά για την παρακολούθηση των πολιτών του. Στην Μεγάλη Βρετανία υπάρχει μια CCTV κάμερα για κάθε 32 άτομα. Μπορείτε να φανταστείτε πόσες πολλές κάμερες υπάρχουν. Στην Ελλαδάρα κάνουμε κάποια βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση αλλά η ανικανότητα του κράτους (ευτυχώς) μας έχει κρατήσει αρκετά πίσω. Έτσι στην Ελλάδα η συλλογή πληροφοριών γίνεται με τον παραδοσιακό τρόπο (χαφιέδες ).
Το βασικό πρόβλημα με την παρακολούθηση είναι γίνεται αδιακρίτως σε όλους τους πολίτες ακόμα και στα σπίτια τους. Η δικαιολογία περι “τρομοκρατίας” είναι τόσο πολύ ελαστική που μπορείς να παρακολουθείς άτομα τελείως άσχετα με τους Ταλιμπάν ή τους “Πυρήνες της φωτιάς” ισχυριζόμενος οτι κάνεις “συλλογή πληροφοριών” ,καταπατώντας έτσι όλους τους γνωστούς νόμους για την ελευθερία λόγου, διακίνησης ιδεών κλπ. Οτι ψηφίζεται για την ασφάλεια των πολιτών είναι στην πραγματικότητα για την ασφάλεια του κράτους.
Η παρακολούθηση mail , κινητών τηλεφώνων, τραπεζικών λογαριασμών θα μας έκανε να πιστεύουν οτι ανα πάσα στιγμή κάποιος γνωρίζει που βρισκόμαστε,τι κάνουμε , με ποιον έχουμε σχέση κλπ. Αλλά στην πραγματικότητα τα πράγματα δεν είναι τόσο μαύρα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ανικανότητας των υπηρεσιών πληροφοριών είναι η περίπτωση Snowden. Ο Snowden δούλευε στην NSA και κατάφερε (χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία ) να πάρει μαζί του απόρρητα αρχεία και να φτάσει στην Ρωσία. Προφανώς δεν ήταν μια σκέψη της στιγμής αλλά κάτι που προγραμμάτιζε για αρκετό καιρό. Δεν θα ήταν λογικό, ολόκληρη NSA να τον συλλάβει πολυ πριν μπεί στο αεροπλάνο; Απο οτι φαίνεται οχι. Η ίδια η NSA και CIA δεν μπορούν να έχουν πλήρη έλεγχο επι των εργαζομένων τους, άρα πόσο πιθανόν ειναι να έχουν για τους πολίτες;
Τρίτο παράδειγμα τα λάθη που μπορούν να γίνουν.Λίγο μετά την 11η Σεπτεμβρίου η NSA είχε λανσάρει ενα φίλτρο Email το οποίο ανίχνευε τα ύποπτα email βάσει κάποιων συγκεκριμένων λέξεων (για παράδειγμα towers,oval,simulator και κάποια άλλα) για πιθανή τρομοκρατική δράση. Το αποτέλεσμα ήταν οι server της NSA να γεμίσουν χιλιάδες άχρηστα email που αντάλλασαν μεταξύ τους διάφοροι χρήστες επειδή το σύστημα έβρισκε κάποια απο τις λέξεις μέσα στα εκατομύρια email που ανταλάσσονται στο διαδίκτυο.Έτσι η διαλογή των πραγματικά ύποπτών email γινόταν απο εκπαιδευμένο προσωπικό το οποίο φυσικά έκανε και αυτό λάθη.Επίσης αρκετοί ήταν οι υπάλληλοι που διέρρευσαν διάφορα email πονηρού περιεχομένου με αποτέλεσμα η NSA να αναγκαστεί να τερματίσει το πρόγραμμα.Τέταρτο παράδειγμα οι τράπεζες. Όσο περίεργο και εαν φαίνεται οι τράπεζες δεν αισθάνονται άνετα να δίνουν τα στοιχεία των πελατών τους (ανεξαρτήτως ποσού) σε μυστικές υπηρεσίες κυρίως γιατί έτσι θίγεται η αξιοπιστία τους.(για παράδειγμα οι θυρίδες που μπορούν να περιέχουν απο χρυσό μέχρι όπλα είναι άβατο για τις μυστικές υπηρεσίες).
Το πρόβλημα είναι με τον παραδοσιακό τρόπο παρακολούθησης. Στην Ελλαδάρα για παράδειγμα είχαμε την “γενιά της Χούντας” όπου το 50% των πολιτών ήταν χαφιέδες. Ακόμα και σήμερα οι χαφιέδες ζουν και βασιλεύουν σε ενα κράτος που φοβάται περισσότερο τους πολίτες του σήμερα απο ποτέ άλλοτε. Το ελληνικό κράτος βέβαια παραμένει ατσούμπαλο και άχρηστο ακόμα και έτσι.Για παράδειγμα η περίπτωση Ξηρού όπου χάνεις ενα τρομοκράτη μέσα απο τα χέρια σου.Στην περίπτωση των “πυρήνων της φωτιάς” οι αρχές πήραν μυρωδιά την οργάνωση μόνο απο κάρφωμα.
Στην πραγματικότητα είναι ο φόβος του Μεγάλου Αδελφού που κάνει τον Μεγάλο Αδελφό πραγματικό. Αυτός ειναι και ο σκοπός των μυστικών υπηρεσιών, να σε κάνουν να πιστέψεις οτι σε παρακολουθούν οτι και εαν κάνεις. Ακόμα και έτσι είναι απαράδεκτο τόσα τεράστια χρηματικά ποσά για να προσέχει ενα κράτος τους πολίτες του.
Όπως είχε πει και ένας δημοσιογράφος για το Patriot Act: “How much freedom we must sacrifice to secure our freedom?”
- Τάδε έφη
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου