Εκεί είναι το όλο νόημα για να καταλάβεις τι συμβαίνει γύρω μας. Πως τα μικρά παιδιά ρωτάνε τα πάντα και ανακαλύπτουν τον κόσμο με αυτόν τον τρόπο, Κάπως έτσι πρέπει να κάνουν και οι “νοημονες” (αν και όχι πάντα) ενήλικες. Όντας μικρό παιδάκι θυμάμαι τον εαφτό μου και τα τριγύρω παιδάκια να ρωτάνε και να ανρωτιούντε πως λειτουργούν τα πάντα γύρω μας. Φυσικά το ερωτήματα δεν είχα κανένα φιλοσοφικό ή έστω ή άλλο ενδιαφέρον πέρα απο το να προσπαθήσεις να καταλάβεις πως λειτουργεί ο κόσμος.
Μόνο
αναρωτόμενος και αμφισβητόντας τα
πάντα, μπορέσεις να βρείς “ίσως” μία
λογική για το πως δουλεύει ο κόσμος και
ποιά είναι η κινητήρια δύναμή του. Όταν
θεωρείς πως τα πάντα δεδομένα, φοράς
παροπίδες και βρίσκεσαι κάτω σπο τον
απόλυτο κομφορμισμό. Όλα είναι στάσιμα
και μία ευθεία γραμμή (που ακόμα και
αυτη δεν υπάρχει αν το ψάξεις περισσότερο,
δεν υπάρχει απόλυτη ευθεία στο σύμπαν
όπως δεν υπάρχουν και παράλληλες γραμμές
γιατι τέμνοντε στο άπειρο).
Όταν αρχίσει να έχεις αμφιβολείες για
τα πάντα, ακόμα και για τον ίδιο σου το
εαφτό, εξελίσεσαι και αντιλαμβάνεσαι
πιθανά λάθη σου.
Αμφισβητώ
άρα υπάρχω ή για
να το θέσω λίγο διαφορετικά, σκέπτομαι
άρα υπάρχω, παραθέτω μερικές σκέψεις
του Ρενέ Ντακάρτ (Καρτέσιος) όπου ήταν
από τους πρώτους θεμελειωτές αυτής της
άποψης.
“Μπορώ να αμφιβάλλω για όλα τα πράγματα που με περιβάλλουν και για όλα όσα σκέφτομαι, Οι άνθρωποι συχνά σφάλλουν στους συλλογισμούς τους ακόμα και σε απλά θέματα και δεν υπάρχει λόγος να πιστεύω ότι οι αισθήσεις μου δεν με ξεγελούν ή ότι οι σκέψεις μου δεν είναι παρά σαν τα όνειρά μου όταν κοιμάμαι. Μπορώ να αμφιβάλλω λοιπόν για όλα όσα σκέφτομαι και πιστεύω, αλλά για ένα πράγμα σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να αμφιβάλλω, δηλαδή για το ότι αμφιβάλλω.
Αμέσως όμως κατόπιν πρόσεξα πως, ενώ εγώ ήθελα να σκεφτώ έτσι, ότι όλα ήταν ψεύτικα έπρεπε αναγκαστικά, εγώ που το σκεπτόμουν, να είμαι κάτι. Και παρατηρώντας πως τούτη η αλήθεια: σκέπτομαι, άρα υπάρχω ήταν τόσο γερή και τόσο σίγουρη ώστε όλες μαζί οι εξωφρενικές υποθέσεις των σκεπτικών φιλοσόφων δεν ήταν ικανές να την κλονίσουν, έκρινα πως μπορούσα δίχως ενδοιασμούς να την παραδεχθώ σαν την πρώτη αρχή της φιλοσοφίας που αναζητούσα”
Σκέπτομαι άρα υπάρχω, είναι φιλοσοφία ζωής για κάποιος ανθρώπους εκεί έξω. Το “γιατί” και η απόδειξή του, είναι αυτά που έχουν βοηθίσει στην εξέλιξη των περισσότερων επιστημών. Από τα πιό ασήμαντα μέχρι σημαντικά γεγονότα ιστορίας. Από τον Νευτονα που αναρωτήθικε για το τι είδους δύναμη ήταν αυτη που έκανε το μήλο να πεσει απο το δέντρο στο κεφάλι του, μέχρι τις παρατηρίσεις του Μάρξ επι Γαλλικής Επανάστασης.
Και
αυτό ισχύει στις ανθρώπινες σχέσεις,
στον κοινωνικό ιστο τον οποίο βρισκόμαστε,
σε όλα σα μας περιβάλλουν. Έτσι λοιπόν
αν παρατηρίσετε τους ανθρώπους δίπλα
σας που είναι στάσιμοι και χωρίς καμία
φιλοδοξία πέρα του
πως-να-την-βγάλουμε-καθαρή-και-σήμερα
έχουν πέσει στην παγίδα του
μικροαστοισμού-νοικοκυραίου. Αυτοί οι
άνθρωποι είναι μία μεγάλη μερίδα του
παγκόσμιου πληθισμού της γης και είναι
κατα κύριο λόγο η αιτία των οπισθοδρομίσεων
(βλέπε ανοδο του φασισμου αλλά και πολλών
άλλων συγχρονων προβλημάτων της
κοινωνίας). Η μόνη ίσως φιλοδοξία ύπαρξης
των νοικοκυρέων είναι η διαιώνηση του
είδους (με την ελπίδα πως η επόμενη
γεννιά θα είναι καλύτερη)
Λίγο
πολύ σχεδόν όλοι έχουν πέσει κάποια
περίοδο της ζωής του μέσα στον φαύλο
κύκλο του μικροαστοισμού. Το ζήτημα
είναι να το αντιληφθείς και να το
αλλάξεις, να ξανααρχίσεις να σκεφτεσαι
με την κοινή- ανθρώπινη λογική και όχι
με την νοοτροπία της μάζας. Σκεπτομαι
άρα υπάρχω, είναι λοιπόν μία ολόκληρη
νοοτροπία για την αντίληψη όσων μας
περιβάλουν. Ϊσως είμαι λάθος, ίσως είμαι
σωστή. Αμφιβάλω όμως.
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου