Πριν μερικές μέρες ο αρχισυντάκτης του Μίλα ρε, μου έστειλε ένα βίντεο ενός Ελληνάρα που κράζει το League of Legends. Μου θύμισε κατι μεταξύ Jeremy και κοντοπήδη με μια ισχνή ιδέα Mikeus. Τελος πάντων εχω αναφερθεί στους έλληνες stand up comedians,δεν θα αναφερθώ και εδώ. Μου έκανε εντύπωση οτι κάποιος χάλασε megabyte χώρου στο internet για να μην πει τίποτα για τους λόγους που το LoL είναι ενα “κακό” game. Εγω με λιγότερα megabyte θα αναλύσω τι κάνει κακό το LoL. Αυτό είναι οι παίκτες τους. Είδη λοιπόν αθλίων παικτών στο LoL.
Δεν ήμουν ποτέ
fan του Jungling. Το
jungling ειναι μια διαδικασία
στην οποία απομακρύνεσαι γενικότερα
απο τους υπόλοιπους συμπαίκτες σου και
σκοτώνεις τέρατα,χρυσαυγίτες,ποταμίσιους
μεσα στο δάσος. Για πέντε με δέκα λεπτά
ο Jungler βρίσκεται στο δικό
του παράλληλο σύμπαν κάνοντας μικρές
εξόδους προσπαθώντας να “βοηθήσει”
την ομάδα. Ο κακος Jungler είναι
όταν εμφανίζεται στο 20 και μοιάζει με
χαρούμενο ΝεοΔημοκράτη που βγαίνει
στις αγορές. Ξεκινάς λοιπόν ενα game
με ενα παίκτη λιγότερο, που αντί να
αποδεχτεί οτι πρέπει να καθίσει σε ενα
lane και να βγάλει τον σκασμό
προσπαθεί να γίνει ο ήρωας της ημέρας.
Ο
reporter
Σε κάθε game θα υπάρχει ενας απο αυτούς. Είναι ενα εξαίρετο είδος flamer το οποίο απειλεί με report για οτιδήποτε. Χώνεται σαν αυτονομιστής κάτω απο πύργους, γερμανικά panzer, ναρκοπέδια και περιμένει να τον ακολουθήσεις μεχρι τον θανατο,report επειδή δεν το έκανες. Αδυνατεί να σκοτώσει creeps,σκοτώνεις ενα,report. Σκοτώνεται σε μάχη report. Παίρνεις kill στην άλλη άκρη του χάρτη,report. Η γάτα του έχει κωλικό ,report. Έτσι παει η ιστορία.
Το κακό mid.
Πριν ακόμα
ξεκινήσει ενα game, ο κάθε
παίκτης ουρλιάζει “mid mid mid
mid”. Μου θυμίζει λιγο την “εξαναγκασμένη”
πολιτικοποίηση. Φτου,πάλι για πολιτικά
μιλάω. Το κακό mid ειναι ο
τύπος που άρχισε να μετράει το πέος τους
ακριβώς μετά την πρώτη του στύση. Για
να την μετρήσει λοιπόν (την ικανότητα
του) διαλέγει ένα τελείως ακατάλληλο
ήρωα και τραβάει mid. Εκεί
σπέρνει τα κόκκαλα του απο το πρώτο
λεπτό και αρχίζει να pingαρει
σαν μεθυσμένη σημαδούρα στον Ειρηνικό.
Μετά απο 6 deaths όπου η
αυτοπεποίθηση του εχει πιάσει πάτο,ζητά
να αλλάξει lane οπου
συνεχίζει την σπορά οστών με καταπληκτική
συνέπεια.
Τα φιλαράκια
Όπως ακριβώς
και στην σειρά έτσι και στο LoL
όποτε βλέπεις φιλαράκια που θέλουν
να πάνε μαζί, βάλε ενα ουίσκι άναψε
τσιγάρο και χαλάρωσε. Θα χάσεις γύρω
στα τριάντα λεπτά απο την ζωή σου για
αυτό βάλε στην άκρη και ενα καλό βιβλίο
(για παράδειγμα το Μπαουντολίνο του
Uberto Ecco).
Τα φιλαράκια
λοιπόν συνήθως πηγαίνουν down
και αρχίζουν να ταϊζουν ασσύστολα.
Μάλιστα εαν έχεις την εκπληκτική τύχη
να παίζεις με ελληνάρες τότε το chat
σου αρχίζει να γεμίζει με βρισιές,απειλές
και άλλα τέτοια αρχαιοελληνικά.
Ο δυσλεκτικός
Είναι ο τύπος
ακαθορίστου εθνικότητας,φυλής,χρωμοσώματος
που ενώ θα μπορούσε να μπει στην “ελιά”
μπαίνει και παιζει LoL. H
προσπάθεια επικοινωνίας μοιάζει
σαν να προσπαθείς να εξηγήσεις τον
υπαρκτό σοσιαλισμό σε ένα σαλιγκάρι
που βρίσκεται πάνω σε ενα leeflet
της Χρυσής Αυγής. Ο τύπος αυτός
λοιπόν δεν επικοινωνεί με κανέναν τρόπο.
Το Game εξελίσσεται 5vs
4 ,δυσλεκτικός Vs τους
εφιάλτες του και απο μια φάση και μετά
κανένας δεν του δίνει σημασία. Αυτό
συνήθως συμβαίνει μετά απο σωρεία
θανάτων του δυσλεκτικού,σε σημείο που
τα mechanics του LoL
δεν ανταμείβουν τον παίκτη που τον
σκότωσε. Σε όλες τις βρισιές κλπ που
δέχεται απαντά με άθλια αγγλικά
δυσκολεύοντας και τον τελευταίο κάφρο
να ασχοληθεί μαζί του.
Ο “αναγκαίος”
Lee Sin
Αντιπαθούσα
πάντα τον Lee Sin. Μοιάζει
σαν τον Σφακιανάκη με μπαντάνα μπροστά
απο τα μάτια του ενω χορεύει ζεμπέκικο.
Σε αυτό να προσθέσω οτι απεχθάνομαι
αυτό το κουνγκ-φου/bruce lee του
χαρακτήρα. Ο “αναγκαίος” Lee
Sin εμφανίζεται περίπου σε ένα απο
τα πέντε games που θα παίξεις.
Πάντα σχεδόν παει jungle,σε
μια πορεία προς το Θιβέτ που εξαφανίζεται.
Οι ικανότητες του ειναι παροιμιώδεις.
Μέχρι το 30 λεπτό αναρωτιέται εαν θα
πρέπει να παίξει tank ή dps
οπότε φτιάχνει κάτι ενδιάμεσο bound
to fail. Επίσης τα gangs του
είναι περισσότερο delivery
χρημάτων στον αντίπαλο. Μετά απο τα
3 αποτυχημένα gang συνεχίζει
να ειναι χαμένος στο δάσος σαν μουρλή
χίπισσα όπου παραμένει για το υπόλοιπο
game.
O skiner
Λίγοι είναι
αυτοί που σκάνε λεφτά στο LoL.
Άντε να δώσεις κανα ψιλό για να
πάρεις κανένα ήρωα, κανα ρούνο κλπ.
Υπάρχουν όμως αυτοί που αγοράζουν σόλο
skin στον ήρωα. Για παράδειγμα:
Βγαίνει ενας νέος ήρωας.Μόλις ο skiner
το πάρει πρέφα, πετάγεται απο την
καρέκλα,εκτελεί ελεύθερη πτώση απο το
παράθυρο και τρέχει σαν ninja
στο κοντινότερο περίπτερο για
paysafe. Με εξίσου τεράστια
ταχύτητα,γυρνάει σπίτι,βάζει την κάρτα
και αγοράζει τον ήρωα και τέσσερα skin.
Εντάξει καλά που υπάρχουν και τέτοιοι
τύποι για στηρίζουν το game. Ο
skiner όμως συσσωρεύει ήρωες
όπως μια γυναίκα παπούτσια. Έχει δηλαδή
όλους τους ήρωες,με όλα τα skin
και δεν παίζει κανένα παραπάνω απο
δύο φορές (η πρώτη είναι οταν βγεί ο
ήρωας). Όποτε διαλέγει ενα ήρωα,σκέφτεται
περισσότερη ώρα τι skin να
του φορέσει παρά να παίξει σωστά τον
ήρωα.
Ο bugger
Συχνά πυκνά
εμφανίζεται κάποιος ήρωας που είναι
unbalanced ,δίνοντας του ενα
μεγάλο πλεονέκτημα ενάντια στους άλλους
(για παράδειγμα tryndamere). O
Bugger είναι ο τύπος που
θα παίζει αυτον
τον ήρωα συνεχώς μέχρι το επόμενο patch
που θα τον nerfαρουν.
Τότε θα είναι ο πρώτος που θα αρχίσει
να διαμαρτύρεται οτι “η Riot
δεν ξέρει τι κάνει, ο (Α) είναι πολυ
καλός και ισορροπημένος”. Κατα την
διάρκεια του game είναι
ακραία εριστικός, επιμένοντας οτι η
ομάδα του αποτελείται απο κουτούς
μπαμπουϊνους και δεν τον βοηθάνε. Συνήθως
αντιλαμβάνεται το nerf του
ήρωα του μετά απο σερρί 30 ηττών στις
οποίες εχει ταϊσει τόσο, που εχει λύσει
τα δημοσιονομικά προβλήματα όλων των
υποσαχάριων χωρών.
Ο “καμμένο
νευρωνικό δίκτυο”
Κανένας μας
αρχικά οταν ακούμπησε mouse
μπορούσε σε λιγότερο απο 2 δεύτερα
να τοποθετήσει τον κέρσορα απο την μία
άκρη της οθόνης στην άλλη. Μετά απο λίγες
μέρες μαθαίνουμε όπως και το πως να
χρησιμοποιείς στα skill στο
LoL. Οχι όμως ο”καμμένο
νευρωνικό δίκτυο”. Ενώ το ρεύμα στους
νευρώνες χρειάζεται κατι λιγότερο απο
0.3 second για να μεταφέρει
μια πληροφορία απο τον εγκέφαλο στο
χέρι, ο “καμμένο νευρωνικό δίκτυο” η
ανταπόκριση είναι ίδια με τα παλιά
σοβιετικά τρόλλεϋ. Ως αποτέλεσμα κανένα
skillδεν βρίσκει τον στόχο
του, ο ίδιος αντιδρά στα ερεθίσματα με
καθυστέρηση 5-10 sec και το
brainlag του κάνει την ομάδα
του να σιχτιρίζει.
Ο μαρμότας
Εμπνευσμένος
απο την ταινία “Η μέρα της Μαρμότας”
(εξαίρετη,να την δείτε) ο παίκτης αυτός
μοιάζει σαν να εκτελεί loop
μέσα σε ενα χωροχρονικό συνεχές,
επαναλαμβάνοντας με μηδενικό σφάλμα
τα ίδια λάθη. Θα κινείται ακριβώς με τον
ίδιο τρόπο, θα επιτίθεται στον αντίπαλο
που τον εχει σκοτώσει ίσα με 10 φορές και
θα χρησιμοποιεί το ίδιο αποτυχημένο
skill rotation που θα εξασφαλίζει
τον σίγουρο θάνατό του. Σαν deja
vu του matrix , κάθε φορά
που θα τον κοιτάς θα βρίσκεται στην ίδια
θέση είτε στο αρχικό του lane
ή στο fountain μετά τον
θάνατό του.
Το εφιαλτικό
support
Ενας κανόνας σε
όλα τα game,απο το σκάκι
μέχρι το CoD, είναι να μην
παίζεις κάτι που δεν μπορείς να παίξεις.
Ανα τακτά χρονικά διαστήματα εμφανίζονται
τύποι που επιλέγουν support.
Όλα καλά μέχρι
την στιγμή που διαπιστώνεις οτι κάνουν
support την αντίπαλη ομάδα.
Ο λόγος είναι οτι πιστεύουν οτι απο την
στιγμή που παίζεις support, φοράς
μια φανέλα του UN και κανείς
δεν σε κάνει aim. Σε περίπτωση
tank , το “εφιαλτικό support”
ορμά μεσα σε 3 αντιπάλους μόνος του
για .... δεν ξέρω απλά ορμάει. Εαν παίζει
healer, είναι τόσο αδύναμος
που μπορεί να πεθάνει απο τυχαία διασπορά
damage. Έτσι σε κάθε μάχη
μετά απο 2 second το support
σου έχει ενδημήσει σε τόπο χλοερο
χωρίς να συνεισφέρει καθόλου στην μάχη.
Όταν τους κατηγορήσεις για ανικανότητα
θα σου πουν με ύφος “Dude I am
support, you should protect me”.
-Τάδε, έφη.
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου