Το τραγούδι του Tus "Βουλγάρες" όπου επικροτεί σε ενα Ραπ/χιπ χοπ /δεν ξερω τι σκατά είναι το trafficking και συνολικά το εμπόριο λευκής σαρκός έχει δημιουργήσει θύελλα αντιδράσεων. Όμως, τραγουδιάρηδες/βδέλλες όπως ο Tus, δεν βγάζουν τέτοια τραγούδια χωρίς να υπάρχει ενα κατάλληλο κοινό. Ενα κοινό το οποιο αποτελεί συχνό θαμώνα σε στριπτιτζάδικα,οίκους ανοχής και άλλα τέτοια μέρη εμπορευματοποίησης του σώματος.Πόσο μεγάλο είναι αυτό το κοινό; Και ότι είμαστε ενάντια στο trafficking ,δεχόμαστε ως "δικαίωμα" την ενοικίαση του γυναικείου σώματος προς πάσα χρήση;
Η μεγάλη άνθιση του trafficking στην Ελλάδα έγινε επι δεκαετίας 90. Λίγο μετά την κατάρρευση του υπαρκτού-ανύπαρκτου σοσιαλισμού στις χώρες της πρώην Σοβιετικής ένωσης, χιλιάδες μετανάστες ήρθαν παράνομα και νόμιμα (τις περισσότερες φορές παράνομα) για μια καλύτερη ζωή εδω. Ανάμεσα τους πολλές γυναίκες, απροστάτευτες μεσα στην "παρανομία", εύκολη βορά για τους Έλληνες σωματεμπόρους. Με την υπόσχεση δουλειάς, κλείστηκαν μεσα σε παράνομους οίκους ανοχής, κωλόμπαρα, στριπτιτζάδικα όπου έπεφταν θύματα φρικτής κακοποίησης απο τους νταβάδες τους αλλά και απο τους πορνοπελάτες τους (οι οποίοι είναι δυο φορές πιο ένοχοι απο τους εκάστοτε σωματεμπόρους).
Μια ολόκληρη γενιά ανδρών γαλουχήθηκε στο trafficking και στην περιρρέουσα πορνοκουλτούρα της δεκατίας του 90. Τα ρατσιστικά ανέκδοτα για τις γυναίκες του πρώην ανατολικού μπλοκ,οι προκαταλήψεις, η κακοποίηση "επειδή είναι ξένη", η αποθέωση της έκθεσης ανθρώπινου κρέατος που διαφορετικά ονομάζεται "στριπτιτζάδικο" είχαν την τιμητική τους αυτά τα χρόνια. Χαρακτηριστικό είναι οτι την δεκαετία του 90 δεν μιλούσαμε για trafficking αλλά για παράνομες μετανάστριες που ήρθαν για "ελληνικό λουκάνικο". Αυτή η μπίζνα ήταν τρομακτικά επικερδής, ισάξια σε τζίρο με το εμπόριο όπλο και εμπόριο ναρκωτικών.
Οι Έλληνες πορνοπελάτες χρηματοδοτούσαν φειδωλός αυτό το εμπόριο ζητώντας όλο και πιο "νέο αίμα" στις πιάτσες. Αναρωτήθηκε κανείς που βρίσκονται όλοι αυτοί οι πορνοπελάτες αυτην την στιγμή; Αυτοί που ζητάνε συνεχώς ανήλικες, πηδάνε χωρίς προφυλακτικό, συζητάνε δημοσίως και διαδικτυακά που μπορεί ο καθε ενας να βρει το "καλό" πορνοεμπόρευμα , διαδίδουν την ηθική του "Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο αρκεί να πληρώνει". Η λεηλασία γυναικείων σωμάτων άλλαξε το καθεστώς σχέσεων ανδρών γυναικών.
Το Trafficking έγινε "γνωστό" τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα λόγω του αποτρόπαιου διασυρμού των οροθετικών γυναικών επι υπουργίας Ανδρέα Λοβέρδου. Ξαφνικά η Ελληνική κοινωνία σείστηκε συθέμελα. Υπάρχουν γυναίκες που εκδίδονται παράνομα και "απειλούν τους Έλληνες". Το ενδιαφέρον αυτό αφορούσε τους κινδύνους για τους πορνοπελάτες. Το πρόβλημα δηλαδή δεν ήταν τα χιλιάδες ανθρώπινα τέρατα που ασκούσαν την κυριαρχία τους πάνω σε αυτές τις γυναίκες αλλά οτι οι γυναίκες αυτές ήταν "προβληματικές". Κατα τα άλλα business as usual, με τον μεγα μαστροπό του "Χωριάτικου" να αφήνεται ελεύθερος λόγω "πρότερου έντιμου βίου".
Όμως το trafficking δεν είναι τίποτα άλλο απο ελεύθερο εμπόριο, χωρίς δασμούς,χωρίς απαγορεύσεις,χωρίς κρατική παρέμβαση (κρατική παρέμβαση η οποία να εμποδίζει ). Ενα εμπόριο που υπακούει στην βασικότερη αρχή της αγοράς, αυτής της ζήτησης-προσφοράς. Αν δεν υπήρχαν οι πορνοπελάτες δεν θα υπήρχε και η ανάλογη προσφορά.
Και ιδού το ερώτημα: Αρκετοί που καταδικάζουν το trafficking, ισχυρίζονται οτι η νόμιμη πορνεία ειναι θεμιτή και πάνω απο όλα "δικαίωμα". Είτε δηλαδή πουλάς την εργασία σου στον εκάστοτε εργοδότη έτσι μπορείς να ενοικιάζεις το σώμα σου προς πάσα χρήση στον εκάστοτε πορνοπελάτη. Αντί για μαύρη πορνεία,νόμιμη πορνεία. Υποτίθεται οτι οι ακραίες φαλλοκρατικές συμπεριφορές,εξανεμίζονται οταν οι εκδιδόμενες είναι νόμιμες και λειτουργούν ως ελεύθεροι επαγγελματίες.Αυτή η άποψη η οποία βρίθει νεοφιλελευθερισμό χρειάζεται αποδόμηση καθώς οχι μόνο δεν αποδομεί τον σεξισμό αλλά τον ενισχύει.
Όταν καταφερόμαστε εναντια σε αυτήν την ρητορεία περι "δικαιώματος" δεν ισχυριζόμαστε οτι πρέπει να απαγορευτεί η πορνεία (γιατι απλώς θα ανθίσει ως trafficking) ούτε ότι ειναι υπαίτιες οι ιερόδουλες (όπως διατυμπανίζουν τα υπερσυντηρητικά στοιχεία). Η πορνεία αυτήν την στιγμή πρέπει να τεθεί υπο πλήρη κρατική προστασία και οι εκδιδόμενες να απολαμβάνουν ιδιαίτερων υπηρεσιών απο το κράτος.
Αντίθετα βλέπουμε οτι στα μάτια του καπιταλισμού κάθε γυναίκα είναι εκδιδόμενη και οτι η κρίση εξαναγκάζει πολλές γυναίκες να εκδίδονται περιστασιακά για να τα βγάλουν πέρα (κατα τα άλλα ειναι ελεύθερες να ψοφήσουν απο την πείνα). Για να "γλυκάνουν" το χάπι, παρουσιάζουν μια δυο μοναδικές περιπτώσεις ιερόδουλων πολυτελείας που κάνουν ζωάρα ενώ η συντριπτική πλειοψηφία βρίσκετε σε τρισάθλια κατάσταση.Διότι ποια είναι η ελευθερία επιλογής όταν δεν υπάρχει ισότητα αλλά ούτε ίσες ευκαιρίες;
Προσέχτε στην ουσία τι ακριβώς εγκαλεί και τι απευθύνει ο κάθε ένας από τους "υπέρμαχους" της ελευθερίας: ότι στον καπιταλισμό ζούμε, και στον καπιταλισμό άμα κάποιες δεν έχουν να φάνε (καθώς τους έχουμε στερήσει τα πάντα) πουλάνε κοψοχρονιά το κορμί τους, τη μήτρα τους, το νεφρό τους και το συκώτι τους, οπότε ορμάτε αρπακτικά δουλέμποροι! Κι αν τυχόν σας εξιτάρουν πόρνες με πτυχία και master, και όχι πλέον οι "μπασκλάς", έχουμε και τέτοιες να προσφέρουμε. Δεν είναι λοιπόν η κρίση που βγάζει τις γυναίκες στο πεζοδρόμιο. Είναι οι νταβατζήδες που έχουνε πληθύνει στην κρίση και ψάχνουν να βγάλουν υπεραξία απ’ το κάθε χιλιοστό του κορμιού τους.
Το πρόβλημα στο Trafficking δεν είναι μόνο οτι είναι παράνομο αλλά οτι βασίζεται σε μια τεράστια σεξιστική αγορά. Η θυματοποίηση των γυναικών αυτών και ο χαρακτηρισμός τους ως "άτυχες" κρύβει επιμελώς αυτήν την φαλλοκρατική πανούκλα των πορνοπελατών. Η διακωμώδηση του trafficking απο του TUS δείχνει την κυρίαρχη αντιμετώπιση του trafficking απο μεγάλη μερίδα των ανδρών. Αναισθησία,ρατσισμός και πλήρη αποκτήνωση. Το ευτύχημα είναι οτι ενώ κάτι τέτοιο πριν μερικά χρόνια θα περνούσε απαρατήρητο, δεν είναι λίγες και λίγοι που επιτέθηκαν σε αυτο το συνηθισμένο για τα Ελληνικά δεδομένα σεξιστικό/ρατσιστικό παραλήρημα. Ας δώσουμε όμως την δέουσα προσοχή στους πορνοπελάτες που δεν είναι κυκλώματα σωματεμπορίας ή επικίνδυνες μαφίες. Είναι άντρες καθημερινοί.
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου