Σάλος επικράτησε στο Ελλαδότινγκχαμ οταν ο Κυρίτσης δήλωσε οτι αυτός και υπόλοιποι χαζοχαρούμενοι άντρες του θα ορμήσουν απο το δάσος του ΣΥΡΙΖέργουντ και θα πάρουν τα λεφτά απο τους πλούσιους του ΝΑΙ (φίλους του Φιλελεριφη του ΝΔοτινγκχαμ).Αυτά τα λεφτά θα τα αναδιανείμουν στους φτωχους που ψήφισαν ΟΧΙ.Ολα αυτά με τις ευλογίες του Τσιρπάρδου του Λεοντόπορδου που πολεμά στις σταυροφορίες στην Ευρώπη.Απο την τόση επαναστατικότητα λίγο έλειψε να παρατήσουμε οτι κάνουμε και να γίνουμε τροβαδούροι,πηγαίνοντας έξω απο το Μαξίμου και τραγουδώντας σε προκλασσικό στυλ την Διεθνή.
Δεν θα ασχοληθούμε με το αν ο Κυρίτσης με αυτές τις δηλώσεις βρίσκεται σε αριστερό κόμμα( μην αναλύουμε τα αυτονόητα) αλλα με την ουσία της δήλωσης του. Παρτε απο αυτούς που ψήφισαν ΝΑΙ και δώστε σε αυτούς που ψήφισαν ΟΧΙ.
Αλλά για κάτσε ρε Τρομπέν.Και ο Γιαννακόπουλος ψήφισε ΟΧΙ .ΙΣως και ο Μαρινάκης.Σίγουρα ψήφισε ο Λαζόπουλος.Τι φάση; Θα πάρουμε απο του Ευρωπλούσιους και θα δώσουμε στους εγχώριους καπιταλιστάς; Εντάξει δεν γαμιέται, αμα δώσουμε τόσα λεφτά να πάρει και κανας ελλην καπιταλιστής.ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ!
Η σοβαρότερη κωλοτούμπα του ΣΥΡΙΖΑ και ίσως η πιο καθοριστική είναι αυτή του "εξωτερικού ταξικού πολέμου. Απομεινάρι απο τις πλατείες, ο ΣΥΡΙΖΑ έβαλε στο τραπέζι την διαταξική εσωτερική συνεργασία ενάντια στις εξωτερικές δυνάμεις του κακού. Σύμφωνα με το Ζαιοσενάριο οι προηγούμενες δοσίλογες κυβερνήσεις συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς κατακτητές και οι τελευταίοι άφησαν στο πόδι τους Μητσοτακαίους να κάνουν κουμάντο.Εκεί ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ για να βγάλει την πατρίδα απο την δύσκολη θέση (το εγχώριο κεφάλαιο δηλαδή).
Υποτίθεται ο τρόπος με τον οποίο βγήκαν οι δοσίλογοι απο τις τρύπες τους ήταν το δημοψήφισμα. Όπως λέει και ο Τρομπέν καταλαβαίνεις ποιος ψήφισε ΝΑΙ και ποιος ψήφισε ΟΧΙ. Ζαιο λαγωνικά θα βγουν στους δρόμους αφού πρώτα μυρίσουν μια Ευρωπαϊκή σημαία και θα αρχίσουν να κυνηγάνε νενέκους.
Κατά την παραμονή του δημοψηφίσματος,είδαμε τραγικούς "Μενουμε-ευρωπαίους" για πρώτη φορά να μαζεύονται σε κατι που δεν ειναι γκαλά και να διαδηλώνουν για την παραμονή μας στην Ευρώπη. Σίγουρα ενα ποσοστό απο αυτούς είναι άτομα τα οποία ψιλοχέστηκαν για τα χάλια της Ευρωπαϊκής ένωσης αλλά έτρεμε το φυλλοκάρδι τους μην τυχόν και χάσουν εστω και λίγο απο την μάσα που εξασφάλισαν μεσω της Ε.Ε, όπως η αγαπημένη τω πολλώ Παναγιωταρέα.
Θα ήταν όμως περίεργο το 30% των ΝΑΙ να είναι άτομα μιας σπέσιαλ ανώτερης τάξης. Εαν το 30% της Ελλάδας ήταν πλεούσιοι τότε τι διάολο καπιταλισμό έχουμε;
Ανάμεσα στους ναιναίκους υπάρχουν και πολλοί που ψήφισαν απο καθαρό φόβο. Εαν πχ μια θεία η οποία παίρνει μια πετσοκομμένη σύνταξη άνοιγε την τηλεόραση και έβλεπε την τρομοκρατία που έσπερναν οι καναλάρχες με τα αναρίθμητα τσιράκια τους, σίγουρα θα ψήφιζε ΝΑΙ. Όταν το ΟΧΙ ήταν τόσο θολά τοποθετημένο (που πάμε με το ΟΧΙ δηλαδή ρε φίλε;), υπήρχαν αρκετοί που είπαν "Καλύτερος ο διάολος που ξέρεις (ευρώ) παρά ο διάολος που δεν ξέρεις (ΙΟΥ,δραχμή κλπ). Δεν ήταν μια συγκεκριμένη τάξη που ψήφισε ΝΑΙ αν και υπήρχαν πολλοί που ψήφισαν πιστεύοντας οτι σύντομα θα περνούσαν στην ανώτερη τάξη, αυτή που ουσιαστικά στήριζε το ΝΑΙ.
Προφανώς δεν στηρίζουμε το ΝΑΙ αλλά δεν μπαίνουμε στο παιχνίδι που μας βάζουν οι καπιταλιστές,να πάρουμε άμεσα πλευρά σε ενα καπιταλιστικό πόλεμο. Να θεωρήσουμε ως εχθρό μόνο αυτόν που έρχεται απο το εξωτερικό και να αμυνθούμε στηρίζοντας το εγχώριο κεφάλαιο.Και οχι ενάντια σε όλο το εξωτερικό κεφάλαιο (Οι Κινέζοι είναι σύντροφοι μας), αλλά στο Ευρωπαϊκό συγκεκριμένα. Ανεξάρτητα εαν το ΟΧΙ σήμαινε για αρκετούς (αλλά οχι για τους Ζαίους) πιθανή αποδέσμευση απο μια ληστρική και ολιγον φασιστική Ε.Ε, δεν είχαν όλοι στο μυαλό τους οτι μια τέτοια ρήξη θα σήμαινε και αλλαγή του υπάρχοντος κοινωνικού status quo στην Ελληνική κοινωνία.
Πιο συγκεκριμένα, τα μνημονιακά μέτρα μείωσης του βιοτικού μας επιπέδου ευνόησαν πάρα πολύ τους εγχώριους καπιταλιστές. Η μείωση του βασικού μισθού πχ δεν ήταν ενα μέτρο στο οποίο τα εγχώρια αφεντικά αμύνθηκαν ,κρατώντας τον σε επίπεδα προ κρίσης. Αντίθετα στηρίζουν με τα μπούνια τον νεοφιλελευθερισμό μιας και εξυπηρετεί στο επ ακρον τα συμφέροντα τους. To Ελληνικό κράτος επι χρόνια στηρίζει έμμεσα ή άμεσα το εθνικό κεφάλαιο και η "πρώτη φορά αριστερά" προσπαθεί να συνδυάσει την επιβίωση του εθνικού κεφαλαίου οσο μπορεί μεσα στα πλαίσια της Ευρωζώνης.
Όπως οι νενέκοι υποστηρίζουν οτι για όλα τα κακά φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι κομμουνιστές έτσι και οι τρομπεν όπως ο Κυρίτσης υποστηρίζουν οτι για όλα τα κακά φταίνε οι ξένοι καπιταλιστές και οι φίλοι τους εδώ(καθώς και όσοι εναντιώνονται στην Ζαιο πολιτική). Απο αυτήν την ρητορεία απουσιάζει η αφεντιά μας. Η εργατική τάξη (οταν αρχίζει να αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως τέτοια και οχι σαν "αριστοκρατία") δεν πρέπει να απαντά σε τέτοια διλήμματα επιλογής ξένου ή εγχώριου κεφαλαίου. Δεν θα πρέπει να υποστηρίξει το εγχώριο κεφάλαιο επειδή "περνά δύσκολες μέρες" ούτε φυσικά να πιστεύει οτι έχει λαμπρό μέλλον μεσα στην Ε.Ε. Τα διλήμματα της είναι πιο ρεαλιστικά του τέστιν "θα μπορέσω να πληρώσω το δάνειο ή θα μου πάρει το σπίτι η τράπεζα;", "ο μισθός μου θα μου φτάσει για να βγάλω το μήνα ή θα χρειαστεί να βασιστώ ξανά στην σύνταξη της γιαγιάς;". Σε αυτά τα διλήμματα, σύσσωμο το κεφάλαιο (εξωτερικό και εθνικό) παραμένει παγερά αδιάφορο.
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου