 |
| Η φωτογραφία είναι απο το γκρούπ "Γραμματείς και Φαρισαίοι" https://www.facebook.com/zio.congas?fref=ts |
Διερχόμαστε μια κοινοβουλευτικήν αφασία. Εκτός απο το ΚΚΕ το οποίο δίνει τους δικούς του αγώνες, το υπόλοιπο κοινοβούλιο ειναι πιο μνημονιακό και απο την Μέρκελ. Ο ΣΥΡΙΖΑ φέρνει περισσότερο σε ΠΑΣΟΚ απο οτι το νεο ΠΑΣΟΚ σε ΠΑΣΟΚ. Θυμίζει πιο συγκεκριμένα το ΠΑΣΟΚ του 1986 μετά την πρώτη αναμέτρηση με την Νέα Δημοκρατία όπου το νικηφόρο ΠΑΣΟΚ κατάφερε να σιγουρέψει την θέση του για τρία χρόνια ακόμα.
Η νίκη αυτή οφείλεται καθαρά στην προσωπικότητα του Τσίπρα ο οποίος έχει εμφανιστεί ως ενας νεος Ναπολέων για να "σώσει" την χώρα. Αν αύριο ενας ιπτάμενος δίσκος απαγάγει τον Τσίπρα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταρρεύσει επιτόπου. Οι εκλογές ήταν ενα καλοστημένο κολπάκι του Αλέξη να καθαρίσει το κόμμα απο τυχόν ενοχλητικά στοιχεία. Ήταν τέτοια η τρεμούρα του να καθαρίσει το κόμμα του, που απέκλεισε ακόμα και άτομα όπως το Μέγα Επαναστάτη, Μητρόπουλο. Αυτήν την στιγμή τίποτα εντός της βουλής δεν μπορεί να απειλήσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Σκεφτείτε οτι επι Σαμαροβενιζέλων, υπήρχε η δυνατότητα αυτής της ανατροπής(;) είτε μεσω ευρωεκλογών, ΠτΔ κλπ.Τώρα θεωρητικά ο Τσίπρας έχει μια ολόκληρη τετραετία να κάνει οτι γουστάρει. Ή και οχι.
Ωστόσο αυτούς τους 7 μήνες διακυβέρνησης μάθαμε κάποια πολυ σημαντικά πράγματα,τουλάχιστον τα έμαθαν οι πιο αγαθοί που έλεγαν τα "ΣΥΡΙΖΑ-Ποδέμος-Βενσερέμος" κλπ.
-Ο Τσίπρας δεν διέπραξε προδοσία. Εαν παρακολουθούσε κάποιος την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ απο τις ευρωεκλογές του 2014,θα έβλεπε οτι έκανε μια στροφή προς την σοσιαλδημοκρατία η οποία βέβαια ολοκληρώθηκε με την αποχώρηση της αριστερής πλατφόρμας και όλων γενικώς των αντιδραστικών στοιχείων. Ο Τσίπρας ήλπιζε (κατα την γνώμη μου βλακωδέστατα) οτι μπορούσε σαν σίφουνας να σαρώσει την Ευρώπη εαν κέρδιζε τις εκλογές του Ιανουαρίου. Η σάρωση υποτίθεται θα γινόταν κοινοβουλευτικά δηλαδή με μια νίκη των Ποδέμος στην Ισπανία (πιο πιθανό μου φαίνεται να κατέβουν οι αναρχικοί στις εκλογές στην Ισπανία και να βγουν κυβέρνηση). Προφανώς το σενάριο αυτό δεν του βγήκε μια και ο Ιγκλέσιας και οι "συνασπισμένοι" ποδέμος είναι τόσο ανίκανοι που δεν μπορούν να χτυπήσουν το πάτωμα αμα πέσουν απο το κρεβάτι τους. Όταν τελικά τα νταούλια δεν τρόμαξαν τις αγορές, απλά υπέγραψε μνημόνιο/
-Η παραπάνω στροφή φάνηκε απο την στιγμή που δεν επέλεξε να κάνει ρήξη με κανένα κομμάτι του συστήματος,πρώτα απο όλα με τα ΜΜΕ. Επι επτά μήνες τα κανάλια λοιδορούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κούνησε ουτε το δακτυλάκι του εναντίον τους. Επίσης εκτός απο την πρώτη πορεία που έγινε επι κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και η καταστολή ήταν μηδενική, στα υπόλοιπα χρησιμοποίησε περίπου την ίδια ποσότητα μπατσαρίας με τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Σε αυτό να προστεθεί η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ προ εκλογών Ιανουαρίου να θάψει διάφορα κινήματα,για να έχει το κεφάλι του ήσυχο. Πως μπορείς να κάνεις μια ρήξη με το εξωτερικό όταν δεν μπορείς να κάνεις ρήξη μέσα στο σπίτι σου;
-Το δημοψήφισμα ήταν μια προσπάθεια εκ μέρους του Τσίπρα και του στενού του κύκλου να περάσει ενα "αναίμακτο" μνημόνιο. Όπως εκμυστηρεύτηκε ο Βαρουφοτρολλάκης, οι Τσιπριζαίοι ήλπιζαν οτι η διαφορά μεταξύ 'ΝΑΙ" και "ΟΧΙ" θα ήταν τόσο μικρή ώστε θα έπαιρνε εμμέσως εντολή να υπογράψει οτι του πετούσαν μπροστά. Αρχίζουν και βγαίνουν στο φως, οτι πολλοί συνασπισμένοι ψήφισαν ΝΑΙ ακριβώς για αυτό το λόγο.
-Αυτό το χτύπημα ήταν καθοριστικό ωστε το δημοψήφισμα να απογοητεύσει αρκετό κόσμο και να τον στείλει σπίτι του. Εκεί κάπου εγκλωβίστηκε και η αριστερά προσπαθώντας να δώσει στο δημοψήφισμα μια διαφορετική χροιά και να το χρησιμοποιήσουν ως μπαντιέρα για τις εκλογές. Το δημοψήφισμα μπορούσε να ερμηνευτεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους γιατι ο κάθε ένας το όριζε διαφορετικά στο μυαλό του. Άλλοι εννοούσαν έξω απο Ε.Ε και Ευρώ, άλλοι μέσα στην Ε.Ε αλλά χωρίς μνημόνιο, άλλοι Οχι στην λιτότητα υπο οποιοδήποτε νόμισμα κ.ο.κ.
-Η Ευρωπαϊκή ένωση επιβάλλει την λιτότητα (ο καπιταλισμός πιο σωστά αλλά δεν είναι της παρούσης) αφού ακόμα και τα ήπια μέτρα του προγράμματος Θεσσαλονίκης πετάχτηκαν εις τον κάλαθο των αχρήστων απο την πρώτη μέρα της διαπραγμάτευσης. Διαφάνηκε πεντακάθαρα οτι οι Ευρωπαίοι δεν μας θεωρούν καλύτερους απο οτι οι Βρετανοί τους Ινδούς επι Βρετανικής αυτοκρατορίας. Οι Ευρωπαίοι δεν ενδιαφέρονται για την ανθρωπιστική κρίση στην Ελλάδα,δεν τους νοιάζει πόσοι πεθαίνουν κάθε μέρα απο την κρίση. Αυτή είναι η αλήθεια.Οι συσχετισμοί αλλάζουν στην Ευρώπη αλλά οχι με ποδεμισμούς και κατι γερμανικές σοσιαλδημοκρατίες.
Οπότε μετά την χαλαρή νίκη του ΣΥΡΙΖΑ έρχεται ενα δύσκολο ερώτημα για αρκετούς.Εφόσον το μόνο αριστερό κόμμα στην βουλή ειναι το ΚΚΕ (το οποίο παίζει μπάλα μόνο του), πως μπορεί να κινηθεί η αριστερά αφου αποκλείστηκε απο το κοινοβούλιο;
Αρχικά πρέπει να πεθάνει το "αντιμνημονιακό" σύνθημα διότι είναι άμεση σύνδεση με τον ΣΥΡΙΖΑ προ Ιανουαρίου. Ο κόσμος τώρα εχει καταλάβει οτι Ευρώ σημαίνει μνημόνιο οπότε όποιος συνεχίζει να μιλά για ευρώ και χωρίς μνημόνιο, είναι σαν να αντιγράφει τον Τσίπρα πριν γίνει Τσίπρας (μπερδεύτηκα λιγο). Αυτό που χρειάζεται είναι να αλλάξουν οι εσωτερικοί συσχετισμοί πριν πας στους εξωτερικούς. Πιο ωμά, πως περιμένεις να μην έχεις μνημόνιο εαν υπάρχουν ενα σωρό τύποι εδώ που τους ωφελεί αυτό;
Ύστερα,είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί ενα κοινό μέτωπο ενάντια στο φιλομνημονιακό/συστημικό μπλόκ .Θεωρώ εξαίρετα αρχηγικό (και συνεπώς άχρηστο) αυτό που έγινε με την ΛΑΕΝ όπου η ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ εντάχθηκαν εν μια νυκτί για να μην χαλάσουν την ζαχαρένια του Λαφαζάνη. Ακόμα απορώ πως όσοι απαρτίζουν την ΛΑΕΝ βρίσκουν cute να εχουν τον χαμένο αδελφό του Μίμη Ανδρουλάκη και πρωτοξάδελφο του Αλαβάνου, Λαφαζάνη πρώτη γραμμή. Το κοινό μέτωπο δεν πρέπει να λειτουργήσει ως ενας απλά νέος κομματικός μηχανισμός,αλλά σαν "ανάσταση" των κινημάτων τα οποία ατόνισαν επι Τσιπριζα.
Αυτό απαιτεί η ΛΑΕΝ να ασκήσει μια αυτοκριτική, η οποία μεχρι στιγμής δεν εχει γίνει. Ο λόγος που η ΛΑΕΝ κατακρημνίστηκε εκλογικά ήταν οτι εμφανίστηκε ως "νεο κόμμα" αλλά στην πραγματικότητα έμοιαζε με προϊόν σχάσης του ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχουν ακόμα κουτοί που βλέπουν αυτήν την διάσπαση ως προδοσία εκ μέρους της αριστερής πλατφόρμας που έφυγε απο το ΣΥΡΙΖΑ.Αυτή η ηλίθια αντίληψη,προϊόν απο τα χρόνια της ΠΑΣΟΚαρας, εξυμνεί την κομματική γραμμή και τον άκρατο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό. Η ΛΑΕΝ πρέπει πρώτα να αιτιολογήσει την στάση της αυτούς τους 7 μήνες,να αναγνωρίσει όποια λάθη έκανε και να παρουσιάσει επιτέλους τις εσωτερικές ζυμώσεις που γινόντουσαν στον ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα χρόνια. Α και να στείλει τον Λαφαζάνη σπίτι του.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απο την άλλη πλευρά, πρέπει επιτέλους να απομακρυνθεί απο το φοιτητικό της στυλ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν το προεκλογικό σποτάκι, το οποίο ούτε για φοιτητικές εκλογές στο ΤΕΙ κτηνοτροφίας καστόρων δεν θα είχε επιτυχία. Ενώ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει εξαίρετα στελέχη, και έχει έντονη παρουσία σε κινήματα (αντιφασιστικά,συνδικαλιστικά κλπ) καταφέρνει πάντα να βγάζει προς τα έξω αυτό το ανώριμο,αφασικό,χίπικο στυλ πρωτοετών φοιτητών.
Η συζήτηση για τον άλλο δρόμο, της δραχμής όπως το λένε διάφοροι, πρέπει να σταματήσει να είναι συναισθηματικής υφής. Με τα συναισθήματα δεν λύνεις κανένα πρόβλημα,ούτε γεμίζεις το στομάχι σου.Αυτό που φοβίζει αρκετούς , είναι οτι η συζήτηση για εθνικό νόμισμα ή έστω για οικονομική μεταρρύθμιση (ουδεμία σχέση με "εκσυγχρονιστάς" ) παραμένει σε μια φλου κατάσταση όπως περίπου και στον ΣΥΡΙΖΑ πριν τον Ιανουάριο. Οποιοδήποτε σχέδιο πρέπει να συνταχθεί και να μην παραμείνει σε Αλαβανισμούς "Σχεδίου Β".
Ένα απο μεγάλα πλεονεκτήματα αυτής της χρονικής περιόδου είναι οτι κανένα αστικό κόμμα δεν προτείνει κάτι άλλο εκτός απο μνημόνιο.Για αυτό και η αποχή χτύπησε κόκκινο σε αυτές τις εκλογές, αφού όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα προτείνουν διαφορετικούς τρόπους διαχειρισμού του μνημονίου. Ο κλήρος έπεσε στον ΣΥΡΙΖΑ που είναι αμφίβολο εαν μπορέσει να διαχειριστεί την κοινωνική ένταση που υπάρχει. Φυσικά η καταστολή η οποία θα χρησιμοποιηθεί θα είναι πρωτόγνωρη και ίσως ξεπεράσει τα επίπεδα Σαμαροβενιζέλων. Αυτό γιατί επι Σαμαροβενιζέλων, υπήρχε ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος συσσώρευε την κοινωνική ένταση και αύξανε την δύναμη του μέσω της καταστολής (μην νομίσουμε δηλαδή οτι οι Σαμαροβενιζέλοι ήταν τίποτα δημοκράτες. Απλά δεν ήθελαν να χάσουν την κουτάλα). Οπότε η πόλωση δεν θα γίνει ανάμεσα σε δυο κόμματα,διότι κανένα κόμμα δεν παρουσιάζει κάποια εναλλακτική.
Η κοινοβουλευτική αφασία είναι κυρίως για αυτούς που πιστεύουν ακόμα στο αστικό κοινοβουλευτικό σύστημα. Εδω και σαράντα χρόνια ήταν εύκολο το σύστημα να δημιουργεί δίπολα, ωστε να κρατάει τους ψηφοφόρους σε ένα παιχνίδια ping pong.Το τελευταίο σερβίς ήταν Τσίπρας-Ολοι οι άλλοι που ακούγεται περισσότερο σενάριο απο b movie ταινία ξύλου με τον Steven Seagal. Δεν είναι αυτοπεποίθηση οτι ο Τσίπριζα μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα το μνημόνιο αλλα η δίψα για την καρέκλα.
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου