Η "διαφωτισμένη" ευρώπη φαίνεται να εχει ξεπεράσει αυτά τα μπανάλ τα δικά μας και να χαζοχαίρεται με τον Ντώκινς ο οποίος έχει βαλθεί να αποδείξει οτι δεν υπάρχει Θεός λες και όλα τα προβλήματα στον κόσμο έρχονται απο το αν πιστεύει ο άνθρωπος σε μια ανώτερη ύπαρξη (Kate Blanchett <3) και οχι οτι το εμπόριο ελπίδας μέσω των θρησκειών βολεύει αφάνταστα των καπιταλισμό.
Και όλως τυχαίως οι περισσότεροι "ορθολογιστές" ειναι και οι οπαδοί της Ελεύθερης οικονομίας που έχει την ίδια επιστημονική επιβεβαίωση σαν την θεωρία του Αδαμ και της Εύας. Το προπατορικό αμάρτημα ήταν οτι ο Αδάμ έφαγε το μήλο ενώ θα μπορούσε να το αποταμιεύσει στην τράπεζα να πάρει ενα δάνειο να αγοράσει μια Καγιέν και να αφήσει την Εύα διαλέγοντας την Λίλιθ. Το να είσαι φτωχομπινές και να πιστεύεις οτι η Ελευθερη οικονομία θα σε κάνει πλούσιο είναι σαν να πιστεύω οτι αύριο το πρωί ενας δράκος θα μπει σπίτι μου με λαπτοπ και θα παίξουμε Hots.
Το ξέρετε οτι η Λιλιθ σύμφωνα με την Εκκλησία φτιάχτηκε ίση με τον Αδάμ και όταν ο Αδάμ πήγε να της τον φορέσει ανευ προκαταρκτικών αυτή πρόφερε το όνομα του Θεού (Σταλιν <3)
και αποθεώθηκε; Ο Θεός ωστόσο που δεν ήταν η Kate Blanchet ή ο Πατερούλης ή ο Jack Harkness είπε στην Λιλιθ να διαλέξει μεταξύ της υποταγής στον Αδαμ ή να φύγει απο τον κήπο της Εδέμ αποκτώντας ελεύθερη βούληση. Ε και η Λιλιθ έκανε το πολυ λογικό να την κάνει απο τον κήπο της Εδέμ.
Ο Αθεϊσμός όπως και η πίστη δεν πρέπει να εξυπηρετεί κανένα άλλο συμφέρον πέρα απο το ατομικό. Πολύ εύκολα ο αθεϊσμός μπορεί να γίνει όπλο όχι για την αφύπνιση των μαζών αλλά για την εξυπηρέτηση διαφόρων σκοτεινών συμφερόντων. Μόνο τυχαίο δεν είναι η πλειοψηφία αυτών των mainstream άθεων θεωρούν τους μουσουλμάνους (γενικώς και ανεξαιρέτως) ως μια απειλή για τον δυτικό διαφωτισμό (Ευρωπαϊκός διαφωτισμός και ανθρωπισμός μάλλον δεν συνυπάρχουν με ανθρώπους να πνίγονται στην Μεσόγειο). Υπάρχει στην Ευρώπη μια θετική προκατάληψη με τους Μουσουλμάνους όπως εχει φανεί στην Γαλλία. Θετική προκατάληψη είναι να αφήνεις τον άλλο να πιστεύει αλλά να μην το δείχνει (όπως στην Γαλλία με το θέμα της μαντίλας). Η δαιμονοποίηση του Μουσουλμανικού στοιχείου έχει περάσει αρκετά έξυπνα μέσω της δικαιολογία της θρησκευτικής ακρότητας. Κανένας όμως "άθεος" δεν μπορεί να καταλάβει πως ο Τζιχαδισμός έχει βρει πάτημα στον αραβικό κόσμο. Πως μπορεί η θρησκεία να απέκτησε τέτοια δύναμη στο Ιραν,στην Συρία και αλλού;
Μια γρήγορη ιστορική αναδρομή των τελευταίων εκατό χρόνων σε αυτές τις περιοχές μας δίνει την απάντηση. Όλος ο αραβικός κόσμος τελούσε και τελεί υπο δυτική κηδεμονία και ο πόλεμος είναι μια καθημερινότητα για αυτούς. Ας πάρουμε το παράδειγμα της Παλαιστίνης. Οι Παλαιστίνιοι αποδεκατίζονται απο την δημιουργία του Ισραηλινού κράτους με σπουδή και μέθοδο. Κάθε τόσο μια ρουκέτα μπορεί να σκοτώσει την οικογένεια σου εαν είσαι Παλαιστήνιος.Λόγω του συνεχόμενου πολέμου εν εχεις σχολεία,δεν έχεις νερό,δεν έχεις νοσοκομεία, και η επιβίωση είναι ενας καθημερινός αγώνας. Ενα κομμάτι απο αυτούς, απελπισμένοι απο αυτόν τον κόσμο, αφιερώνουν τον εαυτό τους στον Αλλάχ. Όταν ο Μαρξ έγραφε οτι "η θρησκεία είναι το όπιο του λαού" εννοούσε οτι όταν όλη σου η ζωή είναι ένας βόθρος, η θρησκεία σου προσφέρει μια παρηγοριά. Δεν είναι δύσκολο απο εκεί να φτάσεις στο σημείο να "εξαρτηθείς" απο την θρησκεία και να αφιερώσεις την ζωή σου σε αυτήν.Άρα λοιπόν η εξαθλίωση και η έλλειψη πολιτικής δημιουργούν τις τέλειες καταστάσεις για την ανάδειξη ακραίων θρησκευτικών στοιχείων. Φυσικά η έλλειψη πολιτικής είναι κάτι στο οποίο έχουν φροντίσει με σπουδή οι δυτικοί, εκτελώντας οποιαδήποτε ριζοσπαστικά στοιχεία στην κοινωνία (πχ κομμουνιστές). Για περισσότερα στοιχεία διαβάστε το "Λογική,Πίστη και Επανάσταση" του Terry Eagleton.
Επανερχόμενοι στα δικά μας, δεν υπάρχει ουτε μια στο δισεκατομμύριο οι νεοφιλελέδες να συγκρουστούν με την Εκκλησία όσο και αν το παίζουν "διαφωτιστές". Πρώτον γιατί η Εκκλησία στην Ελλάδα είναι η απόλυτη εξουσία που διαχέεται σε ολόκληρη την κοινωνία. Ακόμα και οι τύποι που ρίχνουν παναγίες, αμα βρεθούν μπροστά σε ένα παπά και αυτός προτάξει το χέρι του, θα πέσουν να το φιλήσουν. Δεύτερον διότι η Εκκλησία είναι μπίζνες και ότι μπορεί να δημιουργήσει κέρδος στον καπιταλισμό είναι καλό (Το κέρδος αγιάζει τα μέσα).Τρίτο και πιο βασικό, η Εκκλησία αποτελεί προπύργιο ενάντια στους άθεους κομμουνιστας/αναρχικούς. Αυτοί είναι πραγματικοί άθεοι και επικίνδυνοι διότι δεν πιστεύουν στο "αόρατο χέρι της αγοράς" και στο κέρδος."Καλύτερα με τους παπάδες παρά με τους κομμουνισταράδες" σκέφτεται ο έλλην Νεοφιλελές και κάνει τον σταυρό του.
Ακόμα και οι "ευρωπαϊστές" τύπου ποταμιού που έβαζαν ως λάβαρο της σύγκρουσης με την εκκλησία το σύμφωνο συμβίωσης κλάνουν πατάτες μπροστά στον Σεραφείμ. Ναι μπορεί να το ψηφίσουν αλλά δεν πρόκειται να κουνήσουν ουτε το δακτυλάκι τους να εφαρμοστεί. Επ ουδενί δεν θα έστελναν μια διμοιρία ΜΑΤ να βαρέσει χριστιανοτζιχαδιστές που θα απειλούν να κάψουν το δημαρχείο όπου παντρεύονται δυο ομοφυλόφιλοι. Δεν είδα πολλούς να κάθονται έξω απο το Χυτήριο.
Ακόμα και στην δύση η Εκκλησία επηρεάζει τρομακτικά τα κράτη αλλά πιο έξυπνα απο τους δικούς μας τους τρόμπες. Θέλετε παράδειγμα; Ποιο είναι το πρώτο κόμμα στην Γερμανία; Χριστιανοδημοκράτες. Ενα πολυ έξυπνο τέχνασμα να βάλεις την θρησκεία μέσα στην πολιτική. Εκεί η Εκκλησία ναι μεν δεν ασχολείται με το μάθημα των θρησκευτικών,υπάρχει "ανεξιθρησκεία" κλπ αλλά συνεχίζει πολύ καλά τις δουλειές της.Για παράδειγμα στην Γερμανία υπάρχει θρησκευτικός φόρος που πληρώνουν οι πολίτες,ο οποίος προσδίδει στην Εκκλησία γύρω στα 10 δις το χρόνο. Δεν μου φαίνεται και ιδιαίτερα διαχωρισμένο. Στην Γαλλία, η Καθολική εκκλησία απολαμβάνει μηδενικούς φόρους. Αντί να κολλάνε στα σύμφωνα συμβίωσης, οι Εκκλησίες ασχολούνται κατευθείαν με τα λεφτά.
Αυτό που δεν έχουν πάρει ουτε καν μυρωδιά όλοι αυτοί οι mainstream άθεοι που ακόμα προσπαθούν να φτιάξουν το πείραμα για την μη ύπαρξη Θεού είναι οτι ο πραγματικός διαχωρισμός κράτους-εκκλησίας δεν πρόκειται να γίνει ποτέ όσο η θρησκεία εμπορεύεται ελπίδα. Επειδή μάλιστα θρησκεία τοποθετεί την "σωτηρία" των ανθρώπων στον επόμενο κόσμο και αφήνει τον κόσμο αυτό στους νεοφιλελέδες, δεν υπάρχει καμία περίπτωση για ουσιαστικό διαχωρισμό. Εφόσον η εξαθλίωση,η αδικία και η απελπισία είναι τα χαρακτηριστικά αυτού του συστήματος η ελπίδα έχει και αυτή θέση στον κόσμο της αγοράς.
Αν θέλεις λοιπόν άθεε της δεκάρας και του δυτικοτραφούς Ντωκινισμού να διαχωρίσεις την θρησκεία απο το κράτος,πρώτα πρέπει να δημιουργήσεις τις συνθήκες ώστε ο άνθρωπος να μην χρειάζεται να ελπίζει σε ενα καλύτερο κόσμο μετά απο αυτόν. Όσο οι άνθρωποι είναι απελπισμένοι, η θρησκεία θα αποτελεί το όπιο τους όσα βιβλιαράκια "αθεϊας" και να πωλούνται δεξιά και αριστερά. Η θρησκεία είναι μια μπίζνα χιλιετηρίδων που δεν είναι ξεκομμένη απο το σύστημα εκμετάλλευσης των ανθρώπων. Αν θέλεις να σταματήσεις τους τραγοπαπάδες που εμπορεύονται την ελπίδα μάλλον πρέπει να αλλάξεις το σύστημα και να φέρεις τον "παράδεισο" σε αυτόν τον κόσμο.
(μικρή παρατήρηση: Ο αθεϊσμός υπάρχει απο αρχαιοτάτων χρόνων και υπήρχαν και νεότεροι φιλόσοφοι οι οποίοι ήταν άθεοι πχ ο Νίτσε. Το ενοχλητικό δεν είναι η αθεϊα αλλά η mainstream καταναλωτική αθεϊα η οποία δεν λαμβάνει υπόψιν της τον άνθρωπο.)
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου