Το μακρυ χέρι του νοικοκυραίου

Η παραπάνω φωτογραφία τραβήχτηκε κατά την διάρκεια των επεισοδίων στην Νομική πριν απο λίγες μέρες. Κοπέλες, η μια κολλημένη δίπλα στην άλλη, προσπαθούν να προστατευτούν απο τους ματατζήδες οι οποίοι είτε φιγουράρουν περήφανα ή συνεχίζουν να τις χτυπούν. Είχε προηγηθεί ένα όργιο καταστολής τις προηγούμενες ώρες με τραυματίες φοιτητές και ρίψη πολλών δακρυγόνων. Όλα αυτά με “αφορμή” οτι οι φοιτητές ήθελαν να κάνουν κατάληψη στο κτήριο της νομικής μετά απο απόφαση γενικής συνέλευσης. Για να αποφύγει την κατάληψη των φοιτητών,ο πρύτανης κάλεσε τα ΜΑΤ να κάνουν αυτά κατάληψη στην νομική. Σουρεάλ καταστάσεις.

Τα επεισόδια δημιούργησαν πλειάδα διαφορετικών σχολίων εκ των οποίων πολλά δεν θα ήταν αυτά που θα περίμενε κανείς απο πολίτες ενός κράτους που αυτοβαπτίζεται “δημοκρατικό” . Σχόλια όπως το “Καλά να πάθουν που ήθελαν να κάνουν κατάληψη.”, “Βαράτε τους αναρχοκομμουνιστές” και “Κρίμα αλλά πρέπει να μάθουν να υπακούν σε νόμους” είναι λίγα απο τα σχόλια τα οποία μπορεί να βρει κάποιος διασκορπισμένα στο δίκτυο. Εκεί που δεν φτάνει το γκλοπ του ματατζή,φτάνει το μακρύ χέρι του νοικοκυραίου. Διότι όταν συνειδησιακά επικροτείς τέτοια γεγονότα τότε λύνεις τα χέρια του εκάστοτε ματατζή να δρα ελεύθερα.

Το μακρύ χέρι του νοικοκυραίου δικαιολόγησε στην μικρή του συνείδηση το βρωμόξυλο που έφαγαν οι φοιτητές ως “αναγκαίο κακό” αφου οι τελευταίοι δεν είναι νομοταγείς. Εύκολο να σταθούμε πίσω απο τον νόμο όποτε μας συμφέρει ακόμα και εαν δεν ξέρουμε ποιος ειναι ο νόμος. Κανένας βέβαια δεν καταδίκασε την πράξη του πρύτανη που με το “ετσι θέλω” έβαλε ματατζήδες μέσα στο πανεπιστήμιο. Καλά εαν ήταν στο χέρι του κάθε νοικοκυραίου θα έβαζε και ματατζηδες μεσα στο δωμάτιο της κόρης του,μην τύχει και μπει κανένας αναρχοκομμουνιστής και της πάρει την παρθενιά,πριν η τελευταία θυσιαστεί πανω στον βωμό του φαλλοκρατικού καθεστώτος. Αλλά οι νόμοι μπορούν να αλλάξουν με μια απλή νομοθετική πράξη στην βουλή οπότε σε τι νόμους πρέπει να υπακούμε; Αυτό που πρέπει κάποιος να κατανοήσει είναι το πνεύμα του νόμου και οχι τον ίδιο τον νόμο. Πριν τριάντα χρόνια υπήρχε ενας νόμος κατά της μοιχείας,επειδή καταργήθηκε σημαίνει οτι καταργήθηκε και το κέρατο; Οι πιο νηφάλιοι θα πούνε οτι η κατάληψη είναι παράνομη και θα πρέπει να υπάρχουν άλλοι τρόποι να διεκδικήσεις το δίκιο σου. Ας μας ενημερώσουν όταν βρούνε τον τρόπο. Η κατάληψη είναι μεν παράνομη αλλά όταν καταστρέφεται την παιδεία της χώρας,ειλικρινά δεν υπάρχει άλλη λύση.

Είναι πλέον αξίωμα οτι οι νοικοκυραίοι περιμένουν πάντα τους άλλους να βγάλουν το φίδι απο την τρύπα,κρατώντας τις κατάλληλες αποστάσεις ασφαλείας. Ναι μεν θα σου κατηγορήσουν τους πολιτικούς για οτιδήποτε κακό έχει συμβεί στην Ελλάδα (ο νοικοκυραίος στην συνείδηση του ειναι το αθώο λαγουδάκι που παρέσυραν οι κακοί πολιτικοί) αλλά με τρομακτικά αντανακλαστικά θα εναντιωθούν σε οτιδήποτε θα χαλάσει τον μακάριο ύπνο τους. Πολλοί απο αυτούς τους νοικοκυραίους (ή τα παιδιά τους) σίγουρα στην κατάληψη του πολυτεχνείου το 1973 θα έλεγαν “Κατι μαλλιάδες αριστεροαναρχικοί κάνουν κατάληψη”. Απο κεκτημένη ταχύτητα έγιναν δημοκράτες μετά. Η στάση όμως είναι σταθερή. Οι νοικοκυραίοι πάντα είναι απέναντι σε όποιον χαλάει την “νομιμότητα”. Δεν είναι οτι είναι νομοταγείς διότι πάντα προσπαθούν να κοροϊδέψουν την εφορία ή να προφασιστούν οτι η μάνα τους ειναι δεύτερη φορά στο νεκροκρέβατο της για να γλυτώσουν μια κλήση απο την τροχαία. Ο νοικοκυραίος παραβαίνει τον νόμο πιο συχνά απο τον “αναρχοκομμουνιστή” απλά μέσα στα πλαίσια του συστήματος που επιτρέπει την ανομία όταν αυτή δεν πρόκειται να το ανατρέψει.

Ο νοικοκυραίος νιώθει οτι ο κάθε αντιδραστικός ενος συστήματος χαλάει την χρυσή μετριότητα, κυρίως οταν ο αντιδραστικός θέλει η ιστορία να κινηθεί προς τα μπροστά. Στην Ελλάδα οι αντιδραστικοί ήταν κατα κανόνα οι αριστεροί που τις περισσότερες φορές εκβίαζαν την ιστορία να προχωρήσει. Ο χαρακτηρισμός “αναρχοκομμουνιστές” δείχνει οτι η ιδεολογία των μικροαστών στην Ελλάδα δεν εχει διαφοροποιηθεί καθόλου απο την εποχή του εμφυλίου. Ακόμα πιστεύει στην αριστερή “τρομοκρατία” και οτι κάτω απο το κρεββάτι του υπάρχει ο Βελουχιώτης που περιμένει να κοιμηθει για να του κλέψει την κόρη και να την ανεβάσει στο βουνό. Τρόμος! Η νομιμότητα λοιπόν του νοικοκυραίου βρίσκεται στο τρίπτυχο Ησυχία Τάξις και Ασφάλεια (ΗΤΑ) που είναι μια βαριά ήττα για την δημοκρατία.

Αυτό που δεν μου έκανε εντύπωση είναι η επικρότηση των ΜΑΤ να βαράνε στο ψαχνό κοπέλες. Οχι πως να βαράς άντρες είναι λιγότερο μεμπτό αλλά διάολε ποια η διαφορά σου απο τζιχαδιστές που χτυπάνε τις γυναίκες τους; Μερικοί έλεγαν για “αναρχοάπλυτες λεσβίες που κατεβαίνουν και τα σπάνε” και άλλοι έλεγαν “Αφου δεν φάγατε ξύλο στο σπίτι σας,να φάτε απο τα ΜΑΤ”. Αγνά σάπιος φαλλοκρατικός μικροαστός που επειδή δεν πρόλαβε να “συνετίσει” ο ίδιος την κόρη του αφήνει το κάθε όρκ με ψυχολογικά προβλήματα να τον κάνει για αυτόν. Αυτό είναι το είδος του κοινωνικού κράτους που χρειάζεται ο νοικοκυραίος.

Εαν θέλεις να σου ανέβει το αίμα στο κεφάλι, διάβασε τα σχόλια τα οποία συνοδεύουν κάθε ανάρτηση για τα επεισόδια αυτών των ημερών. Μερικοί μένουν άναυδοι οτι η πλειοψηφία των νοικοκυραίων είναι άτομα κάτω των τριάντα, που όπως θα περίμενε θα αντιδρούσαν στην αστυνομική βία, την επικροτούν και σαν νέοι Ιουδαίοι φωνάζουν “Σταύρωσον,Σταύρωσον”. Εντάξει ενοχλούνται οι νεαροί νοικοκυραίοι οτι οι αστυνομικοί βαράνε σε κοινή θέα (χαλάνε την εικόνα μας στο εξωτερικό) και θα προτιμούσαν οι διαδηλωτές να μαζεύονταν στην Μπουμπουλίνα και να βασανίζονταν εκεί. Μην χαλάμε την αιώνια συννεφιά ενός μικροαστικού μυαλού με τέτοιες εικόνες. Όταν ο κάθε ματατζής βλέπει τον κόσμο να την επευφημεί που ξυλοκοπεί γέρους,νέους,μετανάστες και λοιπούς “παρανόμους” θα κάνει την δουλειά του με μεγαλύτερη αγάπη και επαγγελματισμό.

Είναι λοιπόν άδικο να κατηγορούμε μόνο τους ματατζήδες για βίαιες ενέργειες και να αφήνουμε τους νοικοκυραίους απέξω. Εαν υπήρχε γενικευμένη κατακραυγή για την αστυνομική βία στους διαδηλωτές τότε την επόμενη φορά δεν θα κατέβαινε ούτε μια αστυνομική ασπίδα να συγκρουστεί με τους διαδηλωτές. Αλλά αντίθετα όπως αναφέρθηκε πιο πάνω οι ματατζήδες ειναι τα σθεντόν του μικροαστού. Τον κρατάνε ήρεμο απο τις φωνές των διαδηλωτών. Οι πιο “συνειδητοποιημένοι” αναμασούν το ρητό “η βία γεννά βία” και θα έδιναν +1 εαν οι διαδηλωτές μαζευόταν σε κάποιο εκθεσιακό κέντρο και συζητούσαν για το πολυτεχνείο κατα την διάρκεια ενος brunch και στο τέλος τράβαγαν μερικές selfie.

Υπάρχει κάτι άρρωστο στην κρατική βία. Πρώτον οτι το κράτος υποτίθεται οτι είναι μια συνισταμένη της θέλησης του λαού.Ενας λαός που θέλει μονάδες αποκατάστασης τάξης είναι ένας λαός που δεν παίρνει στα σοβαρά την ελευθερία έκφρασης του και φλερτάρει ανοιχτά με την δικτατορία. Πριν πει οποιοσδήποτε οτι “ειναι ελευθερία του ανθρώπου να διαδηλώνει”, ας διαβάσει το Σύνταγμα (ή οτι εχει απομείνει απο αυτό) για την ελευθερία του συναθροίζεσθαι. Δεύτερον η κρατική βία είναι οργανωμένη βία,οχι μερικοί μυαλοφυγόδικοι οι οποίοι σπάνε ενα περίπτερο (το οποίο ειναι ενα απλό ποινικό αδίκημα). Τρίτο και φαρμακερό όταν κατεβάζεις 7.000 αστυνομικούς για μια πορεία σημαίνει οτι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Κάπου η ίδια η πολιτεία θέλει να βγάλουν τον σκασμό όσοι έχουν διαφορετική άποψη απο αυτές της Παπαγγέλη ή της Athens Voice.

Το γκλόπ του ματατζή τσακίζει κεφάλια ενώ το χέρι του νοικοκυραίου τσακίζει συνειδήσεις. Δυστυχώς το δεύτερο φτάνει πιο μακριά.

                                                                                                           -Τάδε, έφη

SHARE SHARE SHARE

G L Laurentis

I love creative writing. I start a story without any planning and end it when i feel its time to move to another story. You can say I improvise almost everything. Well when I say everything I mean everything. Life is all about small or big incidents that move you forth or back. So without further ado, welcome and enjoy your stay!