Μια
από αυτές τις ημέρες που λόγω ασθενείας
ήμουν όλη μέρα κλεισμένη σπίτι, όπως
είναι πολύ φυσιολογικό διάβαζα σχεδόν
τα πάντα στο ίντερνετ. Από το χαριτωμένο
γατάκι που ψάχνει σπίτι στην Φολέγανδρο
μέχρι για την αύξηση των ποσοστών της
ενδοοικογενειακής βίας στην Μεγάλη
Βρετανία. Το τελευταίο ομολογουμένως
είχε πολύ περισσότερο ουσία γιατί δεν
είναι αυτό που νομίζετε πως είναι. Ναι
αυξήθηκε η ενδοοικογενειακή βία αλλά
από την πλευρά των γυναικών.
Πιο
συγκεκριμένα ο τίτλος του άρθρου είναι:
Γιατί τόσοι άνδρες πέφτουν θύματα
ενδοοικογενειακής βίας; η κακοποίηση
εναντίον των ανδρών στο σπίτι αυξάνεται
συνεχώς, περισσότερα τα περιστατικά με
θύματα παντρεμένους άνδρες. Το άρθρο
εν μέρει παρουσίασε μερικά περιστατικά
με κύριο θέμα ένα, όπου ένας άνδρας
ντρεπόταν να μιλήσει σε κάποιον φορέα
για το πρόβλημα με την γυναίκα του, οπού
όταν έπινε έβγαινε εκτός εαυτού, με
αποτέλεσμα στο τέλος να τον σκοτώσει.
Η αλήθεια είναι πως όταν πρωτο-διάβασα
τον τίτλο και την ιστορία χαμογέλασα
κάπως ειρωνικά τοποθετώντας το στα
Ελληνικά στάνταρ. Αλλά όταν εμβάθυνα
και είδα και την κοινωνική του σκοπιά
δεν ήταν καθόλου ευχάριστο.
Το
Φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών
είναι χιλιο-ειπωμένο και έχουν γίνει
μυριάδες αναλύσεις. Είναι επίσης γνωστό
πλέον πως στην Σαουδική Αραβία οι γόπες
που πετάνε κάτω οι άνδρες, έχουν
περισσότερη αξία από ότι μία γυναίκα.
Δεν μειώνω ούτε το ένα φαινόμενο ούτε
το άλλο, τα βάζω στην ίδια θέση. Από άποψη
ανθρωπινής συμπεριφοράς και αντιμετώπισής
είναι και τα δύο απαράδεκτα.
Με
την “ισότητα” που απέκτησε η γυναίκα
τα τελευταία χρόνια αυξήθηκαν κατά
πολύ ο φόρτος εργασίας και οι απαιτήσεις
από αυτήν. Η γυναίκα λοιπόν που μέχρι
τώρα δεν ήταν συνηθισμένη να δουλεύει
σαν το άλογο, άρχισε να αποκτά κάποιες
από τις κακές ανδρικές συνήθειες. Όπως
η νευρικότητα, η επιθετική συμπεριφορά,
ο αλκοολισμός για να ξεφύγει από μία
μίζερη ζωή και άλλα πολλά. Κόμπλεξ τα
οποία της βγαίνουν κεκλεισμένων των
θυρών, σαν αυτά που τόσα χρόνια συνέβαιναν
αλλά από την αντίπερα όχθη αυτήν την
φορά. Θα πει κάποιος όμως, ισότητα δεν
ήθελες; και θα απαντήσω όχι, ισονομία
ήθελα. Έχει μεγάλη διαφορά. Από την
φυσική ρώμη των δύο φύλων να δεις δεν
γίνεται να είμαστε ίσοι. Έχουμε
διαφορετικές αντοχές και κράση μας
είναι εντελώς διαφορετική.
Δεν
γίνεται δύο ανόμοιους ανθρώπους να τους
βάλεις να κάνουν την ίδια δουλειά,
πιστεύοντας πως δεν θα υπάρξουν άμεσες
κοινωνικές επιπτώσεις. Φυσικά και θα
γίνει πιο επιθετική μιας και ο ανταγωνισμός
για να βρει μαι γυναίκα δουλειά στον
κλάδο της και να καταξιωθεί επαγγελματικά
σε αυτόν είναι πολύ μεγαλύτερος από
αυτόν που αντιμετωπίζουν οι άνδρες.
Στην Μεγάλη Βρετανία η γυναίκα σε
κάποιους κλάδους (όπως στους πολιτικούς
μηχανικούς) αμείβεται λιγότερο από τον
άνδρα για τις ίδιες ώρες δουλειάς. Συν
τα τυχερά όπως πολύ χαριτωμένα κάποιοι
χαρακτηρίζουν την σεξουαλική παρενόχληση
στον χώρο δουλειάς (πάνω σε αυτό αν
κάνεις αναφορά και έχεις και μάρτυρα ο
άλλος μπορεί να απολυθεί, αλλά και εσύ
μετά μπαίνεις στις άγραφες μαύρες
λίστες).
Δεν
προσπαθώ να δικαιολογήσω την γυναικεία
βία ενάντιων των ανδρών απλά ψάχνω τα
φαινόμενα που οδήγησαν σε αυτήν. Είτε
ανδρική, είτε γυναικεία η βία είναι
απαγορευτική κεκλεισμένων και μη των
θυρών. Είναι ένα φαινόμενο αρκετά
καινούριο. Είμαι σίγουρη πως έχει συμβεί
και στην Ελλάδα, φυσικά δεν νομίζω να
έφτασε σε σημείο δολοφονίας όπως στην
Βρετανία, αλλά οι άνδρες φοβούμενοι τον
χλευασμό που θα άκουγαν από τον περίγυρό
τους φοβήθηκαν να μιλήσουν για το
πρόβλημά τους. Θα κλείσω λοιπόν με μία
φωτογραφία όπου θα αφήσω τα σχόλια για
εσάς!!!
- Σοφία Κ.
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου