Φιλανθρωπικές οργανώσεις και εξαπάτηση.

Όντας σε φιλικό σπίτι και ετοιμαζόμενοι να τσιμπήσουμε μία μακαρονάδα, ανοίγει η τηλεόραση και πέφτουμε σε διαφημίσεις. Οι περισσότερες ήταν οι γνωστές βλακείες που διαφημίζουν όλες οι εταιρίες προκειμένου να πουλήσουν τα προϊόντα τους. Αλλά μία διαφήμιση, αυτή η μία… Ήταν που τάραξε το νευρικό μου σύστημα. Συνοπτικά λοιπόν η εν λόγω διαφήμιση αναφέρονταν σε ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα (δεν έχει νόημα να αναφέρω το όνομα γιατί όλα με τον ίδιο τρόπο λειτουργούν) που ουσιαστικά ζήταγε να δίνουμε 2 λίρες τον μήνα στον οργανισμό τους με σκοπό να καλύπτουμε τα έξοδα σίτισης ενός παιδιού στην Αφρική. Δεν θα αναφερθώ στον χυδαίο τρόπο πειθούς που χρησιμοποίησαν (αυτή είναι η δουλειά τους άλλωστε), που το επίπεδο μυαλού που απευθύνονταν ήταν δημοτικού. Θα αναφερθώ όμως στον σκοπό που έχουν όλες αυτές οι οργανώσεις.

Επιδερμικά κοιτώντας τες, μπορείς να τους δώσεις και συγχαρητήρια για το έργο τους και για τις πράξεις διαμαρτυρίας που κάνουν. Αν όμως κοιτάξεις πιο βαθιά στην ουσία τους θα ανακαλύψεις πως δεν είναι όλα τόσο όμορφα και παραμυθένια όπως φαίνονται.

Για παράδειγμα από πού χρηματοδοτούνται; Δεν νομίζω να πιστεύει κανείς πως ονόματα όπως η Green Peace, WWF, UNICEF και πολλές άλλες συντηρούνται από τα 2 ευρώ το μήνα του καθενός. Πρέπει να είσαι εξαιρετικά κουτός η αφελής για να υποστηρίζεις κάτι τέτοιο. Σε κάποιες χώρες οι επιχειρηματικοί όμιλοι όπου αφήνουν τον οβολό τους στις μη κερδοσκοπικές οργανώσεις, χρήζουν ιδιαίτερων φορολογικών ελαφρύνσεων. Ή ακόμη τα κονδύλια που λαμβάνουν "οι φιλάνθρωπο"από τα ίδια τα κράτη για να “επιβιώσουν” είναι αρκετά μεγάλα για τις υπηρεσίες που προσφέρουν. Αλλά όπως και να το πάρεις δεν γίνεται να χρηματοδοτείσαι από την εταιρία που μάχεσαι. Είναι εντελώς αντιφατικό. Σαν να λέμε με πληρώνει το αφεντικό μου για να διαμαρτύρομαι. Ή μάλλον κάτι δεν κολλάει. Εκ των πραγμάτων δεν μιλάω για το προσωπικό που απασχολούν είτε εθελοντικά είτε επί πληρωμή (όποτε αυτό συμβαίνει). Για να μην αερολογώ θα αναφερθώ στο σκάνδαλο που ξέσπασε το 2010 με την πετρελαιοκηλίδα της British Petroil (BP) στον κόλπο του Μεξικού και την δράση της greenpeace, όπου η συγκεκριμένη οργάνωση ενώ έκανε διαμαρτυρίες επί διαμαρτηριών ενάντια της BP εν τούτης ένα τεράστιο ποσό από τα έσοδά της προέρχεται από την εν λόγω εταιρία.

Φυσικά δεν είναι μόνο τέτοιου είδους φιλανθρωπικές οργανώσεις, υπάρχουν και μερικές όπως ο ερυθρός σταυρός όπου προσφέρουν πιο άμεσα ανθρωπιστικό έργο. Λύνονται όμως έτσι τα προβλήματα ή παρατείνονται; Θέλω να πω τι είναι προτιμότερο να έχει περισσότερους νοσοκόμους και προσωπικό ένα νοσοκομείο ή να έχει περισσότερους εθελοντές. Ή και αλλιώς, τι είναι καλύτερο; σε μία εκδήλωση να υπάρχει προσωπικό ασφάλειας για παροχή πρώτων βοηθειών απευθείας σταλμένο από νοσοκομεία ή να υπάρχουν εθελοντές; Για να το θέσω λίγο διαφορετικά, τι είναι πιο αποτελεσματικό, να μεριμνά το κράτος για αυτά τα ζητήματα ή μία μερίδα ανθρώπων με καλούς ή και μη σκοπούς να δημιουργεί έναν οργανισμό για να προσπαθεί να μπαλώσει τις τρύπες που υπάρχουν από το κράτος; Θα μου πεις όταν το κράτος όμως δεν μπορεί να τα προσφέρει όλα αυτά; Ναι θα πω εγώ είναι σίγουρα προτιμότερο τα χρήματα που λαμβάνονται από τους φορολογούμενους να πηγαίνουν στις τράπεζες και όχι να υπάρχει μέριμνα για αυτούς που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.

Το ζήτημα είναι λοιπόν να δράσουμε επί της ουσίας και να μην συντηρούμε λανθάνουσες καταστάσεις οι οποίες μόνο ζωή δίνουν σε ένα κατά τα άλλα νεκρό σύστημα. Μπορεί φαινομενικά κάτι να είναι καλό αλλά η ουσία του να είναι το ίδιο βρώμικη όπως το σύστημα που το αγκαλιάζει και το συντηρεί. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει με τις μη κερδοσκοπικές οργανώσεις, συντηρούν και βοηθάνε την λειτουργία ενός συστήματος δίνοντας και προσφέροντας ψίχουλα. Επίσης δίνοντας χρήματα από λύπηση σε έναν άνθρωπο, κατά κάποιο τρόπο αποδέχεσαι πως είναι “παιδί ενός κατώτερου θεού” και πως εσύ ως ο Κύριος Τέλειος θα τον βοηθήσεις. Η απλήρωτη-εθελοντική εργασία αυτών οργανώσεων είναι υλικό για παρακάτω άρθρο. Όπως επίσης και το θράσος των κρατών που ενώ έχουν καταδυναστεύσει τον φυσικό πλούτο πολλών χωρών, μετά παρουσιάζονται ως σωτήρες και δίνουν τα απαραίτητα για την επιβίωση των κατοίκων.

Όπως είχε πει και ο Eduardo Galeano:

Δεν πιστεύω στην φιλανθρωπία.

Πιστεύω στην αλληλεγγύη.

Η φιλανθρωπία είναι κάθετη

ξεκινάει από τα ψηλά και πάει στα χαμηλά.

Η αλληλεγγύη είναι οριζόντια,

Σέβεται τον συνάνθρωπο

Και έχω πολλά να μάθω από τους συνανθρώπους μου!

                                                                                                        - Σοφία Κ.

SHARE SHARE SHARE

G L Laurentis

I love creative writing. I start a story without any planning and end it when i feel its time to move to another story. You can say I improvise almost everything. Well when I say everything I mean everything. Life is all about small or big incidents that move you forth or back. So without further ado, welcome and enjoy your stay!