Ο Πάνος Καμμένος ,όνομα και πράγμα , έκανε προ ολίγον ημερών μια αυτοκριτική στο ραδιόφωνο γιατί το κόμμα του πάτωσε στις ευρωεκλογές. Ανάμεσα στα πολλά που είπε ο κεντροδεξιός Καμμένος, έριξε και την κουβεντούλα οτι “ Δεν θέλουμε συνεργασία με την ΝΔ του Σαμαρά η οποία πουλάει αντικομουνισμό”. Εκεινη την στιγμή δεν έδωσα πολύ σημασία αλλά λίγο αργότερα θυμήθηκα τον πρώτο νόμο της αγοράς “Προσφορά-Ζήτηση”. Προφανώς λοιπόν ο Σαμαράς δεν πουλάει αντικομουνισμό γιατί είναι χιπστεράς (ήμουν αντικομουνιστής πριν γίνει της μόδας) αλλά γιατί ο αντικομουνισμός πουλάει. Απο τις εκλογές λοιπόν φάνηκε οτι ο αντικομουνισμός είναι ακόμα της μόδας,φοριέται πολύ!
Ενα μικρό διαχωρισμό εδω για να μην παρεξηγηθούμε και βγεί το όνομα. Μπορεί ιδεολογικά να διαφωνείς με τον κομμουνισμό. Απόλυτα αποδεκτό. Ο κομμουνισμός δεν είναι “τα νιάτα του κόσμου” (βρυκολάκιασε τόσα χρόνια) ούτε έχει μια καθαρή ιστορία πόσο μάλλον ένα λαμπρό μέλλον. Αλλά εδω θα καθίσω να κουτσομπολέψω τον φόβο της δεξιάς (στην Ελλάδα) που φοβάται ακόμα και την σκιά της όταν αυτή πέφτει αριστερά.
“Ο αντικομουνισμός είναι ενα πολύ διάσημο επάγγελμα στην Ελλάδα” είχε πει ο Γεώργιος Παπανδρέου. Σφοδρός αντικομουνιστής ο Παπατζής, που κυνηγούσε κομμουνιστές before it was cool. Δίκιο είχε όμως ο Γέρος της δημοκρατίας ο αντικομουνισμός ήταν το viagra της γερο μπαμπέσας δεξιάς στην Ελλάδα.
Το κυνήγι κομμουνιστών στην Ελλάδα δεν ξεκίνησε με την πρώτη εμφάνιση των τελευταίων Χρειάστηκαν αρκετές διασπάσεις, φράξιες και οτι περίεργο κάνουν αυτοί οι αριστεροί που εαν βρεθούν παραπάνω απο ένας κάνουν κόμμα. Μέχρι την εμφάνιση του ΚΚΕ στις εκλογές του 1927 κανείς δεν του έδινε σημασία, ενώ αυτό δυνάμωνε απο τους πρόσφυγες της μικρασιατικής καταστροφής (που στην Ελλάδα τους φώναζαν τουρκόσπορους). Ξαφνικά σαν κεραυνός εν αιθρία το ΚΚΕ εκλέγει βουλευτές. Χαμός! Αφήσαμε τους κομμουνιστές να μπουνε στα σπίτια μας! Βάρα λοιπόν πριν καρδαμώσει.
Το πρώτο τουριστικό γραφείο για Γυάρο- Long Island (Μακρόνησο ρεε) το εγκαινίασε ο Βενιζέλος. Τσουρέκια του τα είχαν κάνει οι κομμουνιστές με τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις τους. Θα μου πεις ούτε συνδικαλισμό είχαν τότε οι εργαζόμενοι, το οκτάωρο ήταν ανέκδοτο και το συνταξιοδοτικό πρόγραμμα ήταν “Δούλευε μέχρι να ψοφήσεις”. Σε αυτόν τον παράδεισο, δεν σου κάνει σπάσιμο το ΚΚΕ; Όλοι λοιπόν εξορία. Δεν δυσκολεύτηκε αργότερα ο Μεταξάς να συνεχίσει την δουλειά του. Οι ακτοπλοϊκές γραμμές ήταν έτοιμες και τα σκυλιά αφημένα να κυνηγάνε κομμούνια.
Κατά την διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου η Ελλάδα πέρασε σε Γερμανικά χέρια. Για τους κυνηγούς των κομμουνιστών όπως ο Γρίβας, bussiness as usual. Η οργάνωση Χ για παράδειγμα ήταν κατι σαν τις εταιρείες απεντομώσεων. Έλεγε ο Χανς “Ρε έχουμε κομμουνιστές εδω τι θα γίνει;” και έτρεχαν οι ταγματασφαλίτες να καθαρίσουν. Ήταν όμως θέλημα Θεού οι κομμουνιστές να περάσουν στην αντεπίθεση με την δημιουργία του ΕΑΜ. Το ΕΑΜ δεν ήταν καθαρά κομμουνιστικό,πράγμα που την έσπαγε στον Ζαχαριάδη,σταλινικό μέχρι τον μυελό των οστών. Ηταν η πρώτη true δημοκρατική οργάνωση που περιείχε απο κομμουνιστές μέχρι σοσιαλοδημοκράτες,ίσως και αρκετούς πεφωτισμένους δεξιούς που είχε φοβηθεί το μάτι τους το παρακράτος των Αθηνών.
Λίγο πριν οι Γερμανοι πάρουν τα volkswagen παραμάσχαλα και την κοπανίσουν οι Άγγλοι πρώτα και ύστερα οι Αμερικανοί, έβλεπαν με μισό μάτι το ισχυρό ΕΑΜ. Άρχισαν λοιπόν να ταϊζουν τις πουλάδες της δεξιάς για πόλεμο. Κοκοκο έκαναν οι πουλάδες και ξεχυνόντουσαν στον δρόμο. Όμως τα κακαρίσματα κόπηκαν απότομα οταν έντρομες οι πουλάδες είδαν οτι το ΕΑΜ δεν ήταν μια προσκοπική οργάνωση. Τον Δεκέμβρη το 1944 σε ειρηνική πορεία του ΕΑΜ στην Αθήνα,ακροβολισμένοι ταγματασφαλίτες άρχισαν να πυροβολούν στο ψαχνό. Παιδιά και γυναίκες μέσα στην πορεία άρχισαν να πέφτουν σαν τις μύγες απο τους εθνικόφρονες χωρίς φρόνημα (μυαλό). Ως αποτέλεσμα αυτής της “δράσης” ήταν τα λεγόμενα Δεκεμβριανά του 44 τα οποία ουδεμία σχέση έχουν με τα μπάχαλα των Δεκεμβριανών του 44. Τα Δεκεμβριανά του 44 έδωσαν την σκυτάλη στον εμφύλιο που είχε μεν ξεκινήσει λίγο νωρίτερα αλλά τότε ουσιαστικά ξέσπασε. Ο εμφύλιος πόλεμος ήταν ενα ρίνγκ με διαιτητές τους Αμερικανούς. Στημένο δηλαδή το παιχνίδι ψηλέ. Απο την μία πλευρά έχουμε την γερο μπαμπέσα δεξιά η οποία ταϊζόταν με τα λεφτά και όπλα των Αμερικανών. Στην άλλη πλευρά έχουμε το ΕΑΜ το οποίο ήλπιζε στην βοήθεια του Στάλιν ο οποίος το άφησε υποδειγματικά ξεκρέμαστο να πάρει αέρα και στο τέλος να το πάρει ο διάολος. Αν και στημένος ο αγώνας, το ΕΑΜ αγωνίστηκε μέχρις εσχάτων σπάζοντας τα νεύρα των Αμερικανών που πλήρωναν και προκοπή δεν έβλεπαν. Η δεξιά τα είχε κάνει απάνω της γιατί πρώτον το ΕΑΜ φαινόταν οτι θα νικούσε και δεύτερον και χειρότερο, οι αμερικανοί θα της έπαιρναν την κουτάλα απο τα χέρια.
Ο εμφύλιος έληξε με νίκη των Αμερικανών αλλά η κοινωνική ειρήνη καθυστέρησε κοντά στα 25 χρόνια για να επανέλθει. Έφταιγε και λίγο ο Ζαχαριάδης που έλεγε το όπλο παραπόδα και οι δεξιοί είχαν φρικάρει. “Διάολε! Πόσοι είναι τέλος πάντων αυτοί οι κομμουνιστές;” σκεφτόντουσαν ενώ μάσαγαν την Αμερικάνικη βοήθεια. Δυστυχώς για αυτούς δεν είχαν πεθάνει όλοι οι κομμουνιστές στον εμφύλιο και στις εκκαθαρίσεις νωρίτερα. Έτσι λοιπόν καθιερώθηκαν τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων. Γιατί κοινωνικών φρονημάτων; Εαν ήταν πολιτικών φρονημάτων θα αναγκαζόντουσαν να κυνηγάνε μόνο ΚΚΕδες και οχι σοσιαλδημοκράτες και αριστερούς εν γένει. Τα πιστοποιητικά ήταν ως εξής: Στο τρία ήταν ο άθεος,βρωμερός κομμουνιστής που ήταν εχθρός της πατρίδος,του Θεού και του διαστελλόμενου σύμπαντος ολόκληρου. Στο δυο ήταν αυτοί που είχαν πρωτομπατζανάκη κάποιον που βρισκόταν στην ίδια καφετέρια με κάποιον που φορούσε κόκκινο παλτό άρα ύποπτος. Στο 1 ήταν ο καθαρός, εθνικόφρων Έλληνας με σφραγίδα του αστυνομικού τμήματος και της ενορίας της περιοχής. Για να καταλάβετε πόσο δραματικά ήταν τα πιστοποιητικά χρειαζόσουν πιστοποιητικό 1 για να μπορέσεις να σπουδάσεις ή για να δουλέψεις ως καθαριστής.
Η δεξιά κιμαδομηχανή συνέχισε να αλέθει κομμουνιστές και μη ,με περισσή χάρη. Μεγάλοι άνθρωποι όπως ο Πλουμπίδης και ο Μπελογιάννης καταδικάστηκαν σε θάνατο ως κατάσκοποι των Σοβιετικών. Η αριστερή τότε ΕΔΑ επι ημερισίας διατάξεως ακροβατούσε μεταξύ παρανομίας και νομιμότητας με το παλάτι (άλλοι φαταούλες και αυτοί) να σκίζουν τα ιμάτια τους με την δυναμική που είχε. Ο Καραμαν-lee είχε ανοίξει τον εκλογικό τσελεμεντέ και μαγείρευε νόμους για να μην του φύγει η κουτάλα απο τα χέρια, εγκαινιάζοντας την λεγόμενη επταετία. Επι επταετίας λοιπόν δολοφονήθηκε απο τρίκυκλο ο Γρηγόρης Λαμπράκης ο οποίος ούτε κομμουνιστής ήταν ούτε ιδιαίτερα αριστερός. Απλά ήταν μέλος της ΕΔΑ και σφόδρα δημοκράτης. Κανένα πρόβλημα για τις παρακρατικές συμμορίες που ποτίζονταν δίπλα στον Βασιλικό. Η δεξιά παράνοια είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο που μια ομάδα συνταγματαρχών πήραν τον νόμο και την κουτάλα στα χέρια τους προχωρώντας στο πραξικόπημα του 1967. Όλως περιέργως η Χούντα δεν κυνήγησε πάρα πολύ τους αριστερούς. Εντάξει αρκετοί σκοτώθηκαν επειδή “δεν άντεχαν το ξύλο”, κάποιοι πολτοποίησαν το κεφάλι τους πανω σε γκλόπ ή βρέθηκαν μπροστά σε ενα τανκ. Η Χούντα δεν έκανε τίποτα διαφορετικό απο οτι έκαναν πιο πριν οι “νόμιμες” κυβερνήσεις. Η μεταπολίτευση έκανε τον Καραμανλή εθνάρχη, που σαν δείγμα μετάνοιας νομιμοποίησε το ΚΚΕ. Όμως στιγμιαία διέγραψε τις κατηγορίες των “άφρονων” αυτών καλόπαιδων που τον βοήθησαν να γυρίσει ανανεωμένος με μια παριζιάνικη οσμή. Οι παρακρατικές συμμορίες μπήκαν στις τρύπες τους και περίμεναν το “πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θάναι”. Η άνοδος της Χρυσής Αυγής είναι η έξοδος αυτών των φασιστών απο την χειμερία τους νάρκη.
Γιατί λοιπόν ο Αντικομμουνισμός ειναι ενα προσφιλές σπόρ; Ίσως γιατί κάποια στιγμή η δεξιά η οποία είχε την κουτάλα επι χρόνων ατελείωτων θα αναγκαστεί να δώσει λογαριασμό. Τώρα βέβαια που τα λεφτά έχουν στερέψει τρώει τα ψίχουλα (λέμε τώρα). Αλλά τρώει και αυτό μετράει. Όπου βέβαια ο Αντικομμουνισμός είναι κάτι πολυ ευρύ. Πιάνει απο Κκέδες μέχρι και δημοκράτες. Ο βασικός βέβαια λόγος είναι οτι μέσω του αντικομμουνισμού μπορείς και αποκλείεις περίπου το 50% των Ελλήνων απο την μάσα. Αλήθεια πιστεύετε οτι τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων έχουν καταργηθεί;
-Τάδε, έφη
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου