Πάντα σε εποχές κρίσεις υπάρχουν ορισμένες Μαρίες Αντουανέτες που δεν έχουν καμία επαφή με την πραγματικότητα. Κυκλοφόρησε αυτές τις ημέρες μια συνέντευξη της Χαρούλας Αλεξίου η οποία μιλά για την ελληνική καθημερινότητα και την κρίση. Το πρόβλημα με το να είσαι διάσημος είναι οτι η άποψη σου διαδίδεται περισσότερο απο οτι των υπολοίπων ανθρώπων. Έτσι η άποψη της Χαρούλας Αλεξίου,μια οχι καινούργια άποψη, αντικατοπτρίζει την φιλοσοφία μιας μερίδας πληθυσμού που έχουν ανάγει την ιστορική εξέλιξη σε προσωπικές μάχες Κοελικού επιπέδου. Το κερασάκι σε αυτήν την πλυσεδιάρικη συνέντευξη που μου θύμισε έντονα τις δηλώσεις του κρατικοδίαιτου Θηβαίου. (ιδου και η συνέντευξη )
Λέει λοιπόν η λαϊκή αοιδός οτι "Οι φτωχοί θα διδάξουν την αλήθεια της πραγματικής ζωής στους ανόητους". Τι θέλει να πει η αοιδός; Είναι στίχος απο κανένα τραγούδι της; Ή είναι κάποια ανέλπιδη προσπάθεια να μας πει οτι η φτώχεια σε απελευθερώνει απο τα ανθρώπινα πάθη και σε μεταφέρει σε Ζεν καταστάσεις,χωρίς όμως να πάρεις τα λεωφορεία του ΟΑΣΑ γιατί μπορεί να συλλάβουν επειδή δεν μπορείς να πληρώσεις εισιτήριο;
Συμπληρώνει παρακάτω "Βλέπετε πως οι απλοί άνθρωποι συμπαραστέκονται στους πρόσφυγες με τόση συμπόνια; Μήπως πρέπει να μάθουμε να ζούμε με οτι μας είναι απαραίτητο και να αφήσουμε λιγο χώρο στα μυαλά μας;Η στέρηση ξυπνά τους ανθρώπους και το μοίρασμα σπέρνει νέα συνείδηση." Μάλλον η Χαρούλα δεν καταλαβαίνει οτι η συμπόνοια που δείχνουν οι "απλοί" άνθρωποι στους πρόσφυγες δεν ειναι κάποιου είδους φιλανθρωπία αλλά αλληλεγγύη. Η ειδοποιός διαφορά ειναι οτι η φιλανθρωπία είναι ενα "βάλσαμο" για μια αρκετά λερωμένη συνείδηση (κάτι Γκαλά που γίνονται για τα παιδάκια που εχουν καρκίνο) ενώ η αλληλεγγύη είναι η ταύτιση με το πρόβλημα του άλλου, η κατανόηση του ανθρώπινου πόνου.
Υπάρχει μια αντίληψη οτι η φτώχεια είναι ενα θερμοκήπιο ωραίων συναισθημάτων και καλής ζωής.Ο πατέρας μου μεγάλωσε μεσα στην φτώχεια και έζησε δέκα χρόνια σε ενα δωμάτιο μαζί με τον αδελφό του και τους γονείς του.Δεν είχαν κανονικό μπάνιο αλλά πλενόντουσαν σε μια σκάφη. Ο πατέρας ενος φίλου μου έφαγε πρώτη φορά σοκολάτα στα δεκαπέντε του γιατί εκεί στην Ήπειρο απο οπου καταγόταν πριν πενήντα χρόνια υπήρχε απόλυτη φτώχεια. Όποιον και να ρωτήσεις απο τους μεγαλύτερους,θα σου πουν οτι τότε η κατάσταση ήταν αφόρητη. Δεν ήταν για όλους έτσι βέβαια. Την ίδια εποχή που κάποιοι βρίσκονταν στο όριο της επιβίωσης στην Δραπετσώνα, άλλοι στο Κολωνάκι έτρωγαν εξαίρετα παρέα με τον θείο Καραμανλή.Αυτό για να καταλάβει και ο τελευταίος οτι η φτώχεια επιβάλλεται.
Έχοντας αυτά υπόψιν μπορώ να καταλάβω κάπως την προηγούμενη γενιά απο εμάς που υπέπεσαν σε ένα υπερκαταναλωτισμό ,παρόμοιο με το σύνδρομο κατοχής που έχουν οι γιαγιάδες μας και μας ταϊζουν με φαγητό 5000 θερμίδων καθημερινά. Πέρασαν μια εποχή που ακόμα και αυτά που θεωρούμε εμείς δεδομένα, για αυτούς ηταν μια υπερπολυτέλεια. Για αυτό και η προηγούμενη γενιά, γαλούχησε σε ενα περιβάλλον αφθονίας την επόμενη (δηλαδή εμάς). Δεν ήθελαν να στερηθούμε οτι αυτοί στερήθηκαν στην παιδική τους ηλικία. Δεν περιλαμβάνω αυτούς που αγόραζαν καθε λιγο και λιγάκι Μερτσέντες, το σύμβολο του κατεξοχίν νεόπλουτου ή που απλά καταβρόχθισαν τεράστια ποσά κρατικού χρήματος (ίδε Βίκυ Σταμάτη/ Τσοχατζόπουλος) και τώρα μας καλούν να πληρώσουμε τον υπέρογκο λογαριασμό τους.
Η Χαρούλα μας καλεί να ζούμε με τα απαραίτητα. Ποια είναι τα απαραίτητα; Ένα σπίτι; Μια δουλειά; Ενα πιάτο φαϊ; Όποτε ακούω κάποιον καλοβολεμένο να ζητά απο τους άλλους να ζήσουν με τα απαραίτητα, σκέφτομαι μια κατάσταση μισθωτής ψιλοσκλαβιάς όπου απλά επιβιώνεις. Γενικά και ειδικά,τα απαραίτητα ειναι μόνο για επιβίωση οχι για ζωή. Απαραίτητο είναι να τρώς,να χέζεις να κοιμάσαι ( το σεξ δεν ειναι απαραίτητο).Όλα τα υπόλοιπα είναι εξτρά. Ο λιτός βίος δεν είναι να επιβιώνεις αλλά να μην είσαι υπερκαταναλωτικός. Ο κάθε ένας έχει δικαίωμα στην πολυτέλεια, την στιγμή που αυτή κυκλοφορεί ανάμεσα μας.
Να ρίξουμε μια δεύτερη ματιά στην φράση της "Οι φτωχοί θα διδάξουν την αλήθεια της πραγματικής ζωής στους ανόητους". Ποιοι άραγε είναι οι ανόητοι; Δυο τα ενδεχόμενα. Οι ανόητοι είναι οι πλούσιοι που ενδιάμεσα απο τα σπα και τα πλουσιοπάροχα γεύματα θα περνάνε μια βόλτα απο τις εξαθλιωμένες λαϊκές συνοικίες όπου θα γοητεύονται απο την κατάσταση των λούμπεν. Για να αντέξουν την συγκίνηση, θα κατεβάζουν και ενα Lagavulin στον δρόμο προς την έπαυλη.
Ανόητοι επίσης μπορεί να ειναι και αυτοί που ισχυρίζονται οτι η φτώχεια ειναι μια δραματική κατάσταση και πρέπει επειγόντως να ξεφύγουμε απο αυτήν. Είμαι ένας απο αυτούς τους ανόητους.
Έχει δει κανέναν φτωχό η μαντάμ Αλεξίου να λέει "Δόξα τω Θεό είμαι φτωχός;" Εαν τον έχει δει να μας το πει και εμας να του πάμε κάποιο πιάτο φαϊ γιατί θα παραμιλάει απο την πείνα ο δύστυχος. Ούτε εχω δει κάποιον πλούσιο να λεει "Ω Θεοί γιατί ειμαι πλούσιος,είμαι τόσο δυστυχισμένος." Εαν το πει θα ανοίξει λιγο την τηλεόραση του,θα θυμηθεί τι σημαίνει φτώχεια και θα πει "Εντάξει συνήλθα". Κανένας δεν θέλει να είναι φτωχός οπότε είναι ανόητο κάποιος να προσκαλεί τον κόσμο να ζήσει σε μια κατάσταση φτώχειας. Όποιος θέλει να ζήσει ασκητικά και να τρώει ρίζες μπορεί να παει σε ενα μοναστήρι. Εμείς που θέλουμε να ζούμε μεσα στην κοινωνία δεν θέλουμε να βλέπουμε την ασχήμια της φτώχειας όπως έλεγε ο Μαρξ.
Η όλη συνέντευξη κινείται στα πλαίσια όπως ανέφερα παραπάνω της αποδοχής μιας μεταφυσικής τιμωρίας που έπεσε πάνω στα κεφάλια μας επειδή δεν ήμασταν καλοί. Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν την παραπάνω ιδέα. Αυτό που προτάσσουν,είναι να μεταφέρουμε την ανησυχία μας απο έξω προς τα μέσα και να υποταχθούμε σε οτι έρχεται. (όπου η ανησυχία μας είναι εαν αύριο θα έχουμε δουλειά,θα μπορούμε να πληρώσουμε τους φόρους, εαν έχουμε ασφάλεια κ.ο.κ).Πάλι καλά που δεν μας ζητάνε να ξυρίσουμε το κεφάλι και να λέμε "Οοοομμμ". Η λύση θα έρθει σε αρκετό καιρό όπως λεει η Χαρούλα γιατί έχουμε αμαρτήσει πολύ. Κάτι σαν την ανάπτυξη που έρχεται.
Έχει πλέον παραγίνει με τους διάφορους καλλιτέχνες που τοποθετούνται επι της κρίσης στην Ελλάδα και είτε κράζουν τους άνεργους νέους που τρώνε τις συντάξεις των γονέων τους όπως ο Θηβαίος είτε μας καλούν να αποδεχτούμε σαν καλοί χριστιανοί και πολίτες την πανούκλα που εχει πέσει πάνω μας και να αγκαλιάσουμε την φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Αποδεικνύεται περίτρανα οτι οι μισοί απο αυτούς δεν έχουν ιδέα για το τι συμβαίνει στην Ελλάδα και οι άλλοι μισοί παίζουν μπάλα καθαρά συστημικά. Όποιος θεωρεί οτι η φτώχεια είναι μια κατάσταση Ζεν τον προκαλώ να γίνει φτωχός και να γράψει ενα βιβλίο πάνω σε αυτό. Δεν θα βρω κανέναν εθελοντή είμαι σίγουρος.
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου