Η Πορτογαλία θεωρείται απο πολλούς ευρωμνημονιολάγνους ως το "Φωτεινό παράδειγμα ανάκαμψης μέσω μνημονίων" και φαινόταν οτι οι Πορτογάλοι δεν θα αντιδρούσαν σε μια ακόμη κεντροδεξιά μνημονιακή κυβέρνηση. Στις εκλογές,το κεντροδεξιό κόμμα με αρχηγό τον Πάσος Κοέλιο κέρδισε συγκεντρώνοντας 107 απο τις 230 έδρες του Πορτογαλικού κοινοβουλίου ενώ δεύτερο έρχεται το Σοσιαλιστικό κόμμα,τρίτο το αριστερό μπλοκ και τέταρτοι οι Κομμουνιστές. Απο οτι φαινόταν, οι Πορτογάλοι θα απολάμβαναν ακόμα μια θητεία αγνού νεοφιλελευθερισμού.
Σε μια αρκετά ενδιαφέρουσα κίνηση, το Σοσιαλιστικό κόμμα ζήτησε συνεργασία μεταξύ αριστερού μπλοκ και κομμουνιστών, την οποία τα δυο κόμματα δέχτηκαν θέτοντας τις κόκκινες γραμμές τους. Πολύ γενικά το μπλοκ αυτών των τριών κομμάτων είναι αντιμνημονιακό και ενάντια στην λιτότητα, χωρίς μουσικές υποκρούσεις για να χορεύουν οι αγορές και συνθηματάκια "Τσιριζα,Χιπστερέμος,Αντώνης Ρέμος". Το μπλοκ συγκεντρώνει 122 έδρες ενάντι των 107 του Συντηρητικού κόμματος που αναφέραμε παραπάνω οπότε είναι συνταγματικά αδύνατο να πάρει η κυβέρνηση ψήφος εμπιστοσύνης,εκτός εαν στείλουν τον Μητσοτάκη να κάνει μια αποστασία.
Ωστόσο ο πρόεδρος Σίλβα ,πραξικοπηματικά,διεμήνυσε οτι δεν θα δώσει την εξουσία σε κόμματα τα οποία διακυβεύουν την Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας,αναστατώνουν τις αγορές και γενικώς δεν φαίνονται πολυ διατεθειμένα να συνεχίσουν την πολιτική λιτότητας. Εκλογές μπορούν να γίνουν μετά απο έξι μήνες και η Πορτογαλία κινείται σε αχαρτογράφητα νερά.
Η ερώτηση είναι το κατά πόσον είναι δυνατή μια τέτοια συμμαχία και το εαν θα καταλήξει σε κάτι ριζοσπαστικό ή θα αναγκαστεί να συμβιβαστεί με την υπάρχουσα κατάσταση.
Το Σοσιαλιστικό κόμμα βρέθηκε αποδυναμωμένο καθώς αρκετοί του ψηφοφόροι πήγαν προς τα αριστερά. Υπήρχε το εξής δίλημμα: Η θα συμμαχούσε με τους κεντροδεξιούς όπως έκανε το ΠΑΣΟΚ (και το πήρε ο διάολος) ή θα συμμαχούσε με την αριστερά. Στην πρώτη περίπτωση θα το βλέπαμε να καταβαραθρώνεται και να ακολουθεί την μοίρα του ΠΑΣΟΚ όσο και εαν υποστήριζε οτι "τα έκανε για το καλό της χώρας" (το αντίστοιχο του "The haunt made me do it") οι ψηφοφόροι το εγκατέλειψαν μαζικά. Στην δεύτερη περίπτωση τα πράγματα είναι απείρως πιο πολύπλοκα καθώς η συνεργασία με την αριστερά το δεσμεύει απο το να ακολουθήσει αντιλαϊκά μέτρα και να κάνει τούμπες όπως έκανε και το ΠΑΣΟΚ εδω.
Η κατάσταση είναι δύσκολη για το μπλόκο και ιδιαίτερα για το Σοσιαλιστικό κόμμα. Γνωρίζοντας οτι η Ε.Ε γράφει στα παλαιότερα των αρβυλών της τις δημοκρατικές διαδικασίες, μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπο με μια ρήξη με την Ευρωζώνη αν οι Ευρωπαίοι ασκήσουν ανάλογες πιέσεις όπως αυτές που άσκησαν στην πρώτη περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Σε περίπτωση που δεν υποπέσει στην κλασσική ιδεοληψία της σοσιαλδημοκρατίας "Πρώτα η σταθερότητα και τα υπόλοιπα τα συζητάμε" ,θα εξαναγκαστεί σε μια ριζοσπαστικοποίηση. Αυτό πάντως που μπορούμε εξαρχής να αναγνωρίσουμε είναι η διάθεση των σοσιαλιστών να συνεργαστούν με την αριστερά και οχι με την δεξιά που θα ήταν μια πιο εύκολη επιλογή,καθώς και την επιλογή του κομμουνιστικού κόμματος να στηρίξει ενα τέτοιο εγχείρημα.
Με την παρέμβαση του προέδρου που έβγαλε ενα Σαμαρικό αντικομμουνιστικό λογίδριο φάνηκε οτι ο νεοφιλελευθερισμός και ο φορέας του η Ε.Ε δεν τρέφουν κανένα σεβασμό για τις δημοκρατικές διαδικασίες. Οι αυταπάτες μιας "ήρεμης" μετάβασης όπως αρέσει να λένε οι σοσιαλδημοκράτες εχει εκλείψει απο τον ορίζοντα μιας και η Μερκελ διατύπωσε οτι "Μια βουλευτική συνεργασία των τριών κομμάτων είναι ενα δυσάρεστο γεγονός".
Όπως έχει φανεί στο παρελθόν,η σοσιαλδημοκρατία είναι ο δούρειος ίππος του καπιταλισμού στα κινήματα δηλαδή παρεισφρέει μέσα στα κινήματα και τα διασπά. Έχει φανεί στην Γερμανία του μεσοπολέμου,Ιταλία,Γαλλία και αλλού. Είναι υπαρκτός ο κίνδυνος μιας οπισθοχώρησης του Σοσιαλιστικού κόμματος μπροστά στον κίνδυνο ενος Porexit , τον οποίο σίγουρα θα παίξουν οι Βρυξέλλες. Ορισμένοι βλέπουν ενα σενάριο Πορτογαλικού Συριζα που θα φέρει ακόμα ενα μνημόνιο,υπο την πίεση των ξένων.
Όμως οι διαφορές είναι αρκετά ουσιώδεις. Πρώτα απο όλα, το Σοσιαλιστικό κόμμα εκβιάζεται απο την ύπαρξη του κομμουνιστικού κόμματος και του αριστερού μπλοκ,τα οποία καλώς εχόντων των πραγμάτων θα παραμείνουν πιστά στις κόκκινες γραμμές τους.Τα κομμουνιστικά κόμματα σε περιπτώσεις συνεργασίας με φλούφληδες σοσιαλδημοκράτες οφείλουν να πιέζουν συνεχώς τις καταστάσεις, οδηγώντας ολο και περισσότερους πολίτες στην ριζοσπαστικοποίηση. Εκεί που οι σοσιαλδημοκράτες θα προσπαθούν να λουφάξουν,μεταφέροντας μια μάχη σε ενα χρονικό διάστημα εικοσαετίας,οι κομμουνιστές πιέζουν για άμεσα αποτελέσματα ( η θεωρία των κρίκων του Λένιν).Το αν κινηθεί το μπλοκ προς αυτήν την κατεύθυνση είναι κάτι που θα δείξει ο χρόνος.
Δεύτερον, το πρόγραμμα του Μπλοκ ειναι όπως είπαμε αρκετά συγκρατημένο. Οχι στα μνημόνια,οχι στην λιτότητα.Δεν γίνεται λόγος ούτε για άλλο νόμισμα, ούτε για χρυσά κουτάλια να τρως παέγια (δεν ξερω τι τρώνε οι πορτογάλοι),ούτε απειλές ενάντια στην Ευρωζώνη. Μπορεί να κατηγορηθεί για μετριοπάθεια,αλλά οι Πορτογάλοι αριστεροί έχουν πάρει το μάθημα τους απο το ΣΥΡΙΖΑ και τους Ποδέμος (Βαρύγδουπες δηλώσεις οι οποίες στην πρώτη δυσκολία αποσύρονται, απογοητεύοντας τον κόσμο και τον στέλνουν σπίτι του). Το "σοσιαλισμός εδω και τώρα" γίνεται πολύ εύκολα "νεοφιλελευθερισμός εδω και τώρα". Ευτυχώς δεν άρχισαν τις κουβέντες για "έντιμους συμβιβασμούς".
Τρίτον, συνταγματικό πραξικόπημα το οποίο είναι ευχής έργον και λύνει τα χέρια στους αριστερούς. Η άρνηση του προέδρου να δώσει εντολή στο μπλοκ για κυβερνητικό σχηματισμό, φέρνει απο μόνο του τον διαχωρισμό μεταξύ δημοκρατών και "όσων πιστεύουν οτι η δημοκρατία μιας χώρας δεν σημαίνει τίποτα μπροστά στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας" [Αν το δεύτερο σας θυμίζει εναν πράσινο εγωκεντρικό δελφίνο ορθώς σας τον θυμίζει.] Οι σοσιαλιστές τώρα εκβιάζονται υπέροχα. Αν υποχωρήσουν και συνεργαστούν με τους κεντροδεξιούς,θα θεωρηθούν προδότες και θα έχουμε πολύ έντονες πολιτικές εξελίξεις,αφού θα αποδέχονται το πραξικόπημα του προέδρου.Αν τελικά παραμείνουν πιστοί όλοι στο "μπλοκ",τότε αναγκαστικά θα ριζοσπαστικοποιηθούν αν δεν Συριζαιοποιηθούν.
Ανεξαρτήτως της κατάληξης αυτής της κρίσης στην Πορτογαλία, διαπιστώνουμε ξανά το εξής: Οποιαδήποτε δημοκρατική διαδικασία η οποία μπορεί να αμφισβητήσει έστω και λίγο τα πλαίσια στα οποία κινείται η Ευρωπαϊκή Ενωση, κηρύσσεται αυτομάτως παράνομη και καταχρηστική (ήθελα να το γράψω μια φορά αυτό).Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν εχει έλλειμμα δημοκρατίας αλλά απουσία δημοκρατίας σκέτο.Εκτός εαν θεωρείται "δημοκρατία" να ψηφίζεις τον διαχειριστή του μνημονίου και της λιτότητας οπότε σίγουρα έχουμε πολλές επιλογές.
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου