Ο Αντόνιο Γκράμσι είναι μια μεγάλη μορφή της παγκόσμιας αριστεράς και ένας απο τους μεγαλύτερους Ιταλούς διανοητές. Γεννήθηκε στην Σαρδηνία το 1891 και σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Τορίνο.Συντάκτης της εφημερίδας "Εμπρός" και μέλος του κομμουνιστικού κόμματος Ιταλίας, φυλακίστηκε με την άνοδο των Φασιστών στην εξουσία. Ο εισαγγελέας μάλιστα τον φυλάκισε 20 χρόνια λέγοντας "Να μην ξαναμιλήσεις για 20 χρόνια". Ο Γκράμσι όμως τον διέψευσε διπλά. Πέθανε το 1937 στην φυλακή λόγω προβλημάτων υγείας και στην φυλακή δεν σιώπησε. Έγραψε ενα τεράστιο έργο πάνω στα προβλήματα της αριστεράς και της Ιταλίας το οποίο αρκετά χρόνια μετά τον θάνατο του εκδόθηκε.
Ιδιαίτερα διεισδυτικός και ακριβής, ο Γκράμσι περιέγραψε τα προβλήματα της αριστεράς στην Ιταλία τα οποία δεν διαφέρουν ιδιαίτερα απο τα προβλήματα που έχει η αριστερά και σήμερα.
[..] Πληρώνουμε έτσι την χθεσινή μας ελαφρότητα την χθεσινή μας επιφανειακότητα. Ξεσυνηθισμένοι στη σκέψη,ευχαριστημένοι απο την ζωη που περνά μέρα με την μέρα ,βρισκομαστε σήμερα άοπλοι μπροστά στην καταιγίδα.Είχαμε μηχανοποιήσει τη ζωή, είχαμε μηχανοποιήσει εμας τους ίδιους.Μας αρκούσαν λίγα:η κατάκτηση μιας μικρής αλήθειας μας γέμιζε με τόση χαρά σαν να είχαμε κατακτήσει όλη την αλήθεια .Αποφεύγαμε τις προσπάθειες μας φαινόταν ανώφελο να κάνουμε μακρινές υποθέσεις και να τις λύνουμε εστω και προσωρινά. Ήμασταν ασυνείδητα μυστικιστές. Ή δίναμε πάρα πολύ σημασία στην πραγματικότητα της στιγμής,στα γεγονότα ή δεν τους δίναμε καμία. Ή ήμαστε αόριστοι γιατι ζούσαμε όλη μας τη ζωή για ένα γεγονός για το σήμερα,υπνωτισμένοι,ή ήμαστε αόριστοι γιατί μας έλειπε τελείως η ιστορική αίσθηση και δεν βλέπαμε οτι το μέλλον βυθίζει τις ρίζες του στο παρόν και το παρελθόν και οι άνθρωποι, οι κρίσεις των ανθρώπων μπορούν και κάνουν άλματα,πρέπει να κάνουν άλματα ,και οχι η ύλη ,η οικονομική και ηθική πραγματικότητα.
Ακόμη πιο μεγάλο ειναι το τωρινό μας καθήκον να βάλουμε μια τάξη μέσα μας. Ο κόσμος πλησίασε σε εμας μηχανικά λόγω προτροπών και δυνάμεων που μας ήταν ξένες.
Ασυνείδητα πολλοί βλέπουν σε μας την σωτηρία .Υπήρξαμε οι μόνοι που προετοιμάζαμε ενα μέλλον διαφορετικό,καλύτερο απο το παρόν. Όλοι αυτοί που δεν έχουν αυταπάτες,μα ιδιαίτερα όλο το τεράστιο πλήθος,που ο τρίχρονος πόλεμος το έφερε στο φως της ιστορίας, το υποχρέωσε να ενδιαφερθεί για την συλλογική ζωή, περιμένει απο εμας την σωτηρία,την νέα τάξη πραγμάτων. Μια τεράστια πνευματική κρίση προξενήθηκε .Ανήκουστες ανάγκες γεννήθηκαν σε αυτόν που μεχρι χθες δεν είχε αισθανθεί αλλη ανάγκη απο το να ζει και να τρέφεται.Και αυτη ακριβώς την ιστορική στιγμή-οπως άλλωστε αναγκαστικά έπρεπε να συμβεί-ήταν που συνέβη η μεγαλύτερη καταστροφή αγαθών που αρκούσαν να ικανοποιήσουν το μεγαλύτερο μέρος εκείνων των αναγκών.
[..]Προμηνύεται μια εξαιρετικά έντονη εκστρατεία για την αναθεώρηση της φόρμουλας,των προγραμμάτων που υιοθετήθηκαν εως τώρα. Δεν ειναι αναγκαίος αυτός ο αναθεωρητισμός. Τα λάθη που μπόρεσαν να διαπραχθούν ,το κακό που δεν μπόρεσε να αποφευχθεί δεν οφείλονται στις φόρμουλες ή στα προγράμματα. Το λάθος,το κακό ήταν σε μας,βρισκόταν στον ερασιτεχνισμό μας, στην ελαφρότητα της ζωής μας, ήταν στη γενική πολιτική τάση για διαστροφές, στην οποία και εμείς επίσης συμμετείχαμε ασυνείδητα. Οι φόρμουλες,τα προγράμματα ήταν εξωτερικά,ήταν άψυχα για πολλούς ,δεν τα ζούσαμε με ένταση ,με ζήλο,δεν δονούνταν σε κάθε πράξη της ζωής μας ,σε κάθε στιγμή της σκέψης μας.Το να αλλάξουμε τις φόρμουλες δεν σημαίνει τίποτα Πρέπει να αλλάξουμε τους εαυτούς μας,να αλλάξει η μέθοδος της δράσης μας. Είμαστε δηλητηριασμένοι απο μια ρεφορμιστική διαπαιδαγώγηση που κατέστρεψε την σκέψη,που τελμάτωσε την σκέψη,την ενδεχόμενη κριτική επιβεβλημένη απο τις περιστάσεις,την αιώνια σκέψη που ανανεώνεται συνεχώς που όμως ταυτόχρονα διατηρείται αναλλοίωτη. Είμαστε επαναστάτες στην πράξη ,ενω είμαστε ρεφορμιστές στην σκέψη. Ενεργούμε καλά και σκεφτόμαστε άσχημα. Προοδεύουμε με επινοήσεις περισσότερο παρά με συλλογισμούς.Και αυτο οδηγεί σε μια συνεχή αστάθεια ,σε μια συνεχή ανικανοποίηση. Ειμαστε ιδιοσυγκρασίες περισσότερο παρά χαρακτήρες .Δεν ξέρουμε ποτέ αυτό που οι σύντροφοί μας μπορούν να κάνουν αύριο .Είμαστε ξεσυνηθισμένοι στην συγκεκριμένη σκέψη και για αυτο δεν ξέρουμε να προσδιορίσουμε αυτο που πρέπει να κάνουμε αύριο και αν το ξέρουμε για μας δεν το ξέρουμε για τους άλλους που ειναι σύντροφοι του αγώνα που,πρέπει να συντονίσουν τις προσπάθειες τους με τις προσπάθειες μας.
[..] Τρια χρόνια πολέμου εφέραν σπουδαίες ανακατατάξεις στον κόσμο. Μα ίσως αυτή ειναι η μεγαλύτερη απο όλες τις ανακατατάξεις.:τρία χρόνια πολέμου έκαναν ευαίσθητο τον κόσμο.Εμείς αισθανόμαστε τον κόσμο πριν το σκεφτόμασταν μόνο.Αισθανόμαστε τον δικό μας μικρο κόσμο,συμμετέχουμε στους πόνους, στις ελπίδες ,στις θελήσεις ,στα συμφέροντα του μικρόκοσμου στον οποίο ήμαστε βυθισμένοι πιο άμεσα. Είχαμε συνδεθεί με την πιο πλατιά συλλογικότητα μονο με μια προσπάθεια σκέψης ,με μια τεράστια προσπάθεια που ήταν αφηρημένη.Τώρα η σύνδεση έγινε πιο εσωτερική.Βλέπουμε ευκρινώς αυτό που πριν ήταν αβέβαιο και αόριστο. Βλέπουμε ανθρώπους,πλήθη ανθρώπων εκει που όπου χθες δεν βλέπαμε τίποτα άλλο παρα κράτη ή μεμονωμένους αντιπροσωπευτικούς ανθρώπους."
Μετά την μετατόπιση του ΣΥΡΙΖΑ στο κέντρο και συνεπώς στο μνημονιακό στρατόπεδο παρατηρούμε οτι ο λαός δεν πρόκειται να καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια. Ενα 65% ειναι υπερ της ρήξης με την Ευρωζώνη. Επίσης το συγκεκριμένο 65% δεν φλερτάρει με το εθνικιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής,αφού η Χρυσή Αυγή έκανε δυο απότομες αλλαγές πλεύσης μεσα σε λιγότερο απο 2 μέρες (απο "Μένουμε Ευρώπη" στο "καταψηφίζουμε την συμφωνία").
Τα παλαιά κόμματα δεν έχουν καμια δυναμική, πλέον και ο τελευταίος ηλίθιος έχει δει οτι ούτε καν εθνική συνείδηση δεν έχουν πόσο μάλλον να ενδιαφέρονται για τον λαό και έτσι η μεγάλη μάζα του λαού παραμένει οριακά ακηδεμόνευτή.
Τώρα υπάρχει μια τεράστια ευκαιρία για ρήξη ακόμα και εαν ο ΣΥΡΙΖΑ τελικά υπογράψει το νέο μνημόνιο. Είναι πλέον βέβαιο οτι θα υπάρξει και ενα κύμα διαγραφών μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ και ίσως μια συγκυβέρνηση με τας δυνάμεις του κακού όπου θα έλεγε και ο Εθνάρχης πάπιας. Δεν εννοούμε ρήξη με τους δανειστές μόνο αλλά μια εσωτερική ρήξη. Πλέον το σύστημα είναι σε στάση άμυνας και κάθε μέρα χάνει την πλαστή του νομιμοποίηση καθημερινά.
Η πόλωση είναι μια πραγματικότητα και βάσει απλής φυσικής,η πόλωση δημιουργεί ένα δυναμικό. Η λαϊκή μάζα αναρωτιέται ήδη εαν υπάρχει μια άλλη εναλλακτική. Αυτό πρέπει να αναδείξουμε.
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου