Οι δυτικές κοινωνίες είχαν ξεχάσει την εσωτερική τρομοκρατία. Τα τελευταία 25 χρόνια (μετά την πτώση της Σοβιετικής ένωσης) η τρομοκρατία ήταν κυρίως εισαγωγής απο άραβες και μουσουλμάνους. Η τρομοκρατική πράξη στην Τουρκία,που για αρκετούς θεωρείται ένα δυτικό κράτος, πάγωσε το αίμα πολλών.
Η τρομοκρατία στην Ευρώπη απο Ευρωπαίους τρομοκράτες γνώρισε την άνθιση της την δεκαετία του 70. Ερυθρές Ταξιαρχίες,Baader Meinhof (R.A.F),Action Directe,IRA ήταν μερικές απο τις οργανώσεις που δραστηριοποιήθηκαν εκείνα τα χρόνια παρόλο που η Ευρώπη γνώριζε μια μεγάλη οικονομική άνθιση τις δεκαετίες αυτές.Τι γεννά αυτές τις τρομοκρατικές οργανώσεις; Και γιατί όλες οι τρομοκρατικές οργανώσεις που "φοβόμαστε" ανήκουν στην αριστερά;
Η πιο τρομακτική στα χρονικά αναρχική τρομοκρατική οργάνωση ήταν η "Ναρντνάγια Βόλια" (Λαϊκή Θέληση) στην προεπαναστατική Ρωσία στην οποία συμμετείχε ο αδελφός του Λένιν,Αλέξανδρος. Η οργάνωση αυτή που έκανε την 17 Νοέμβρη να μοιάζει με χαρούμενους προσκόπους,κατάφερε να δολοφονήσει και τον Τσάρο της Ρωσίας Αλέξανδρο β'. Ήταν τέτοια η ορμή και η αποτελεσματικότητα αυτής της οργάνωσης που κανένας δεν ήθελε να ανέλθει στα κενά εξουσίας που δημιουργούσε η οργάνωση αυτή. Τέλος,προς προσωρινή χαρά των ολιγαρχών, τα μέλη αυτής της οργάνωσης εκτελέστηκαν (ο αδελφός του Λενιν ήταν 21 χρονών).
Μετά την διάλυση της 17 Ν το 2002 , στην Ελλάδα δραστηριοποιήθηκαν διάφορες οργανώσεις που μάλλον αστείες μπορεί να τις πει κάποιος (Η 17 Νοέμβρη απο πολύ πιο πριν είχε χάσει οποιαδήποτε στήριξη που μπορεί να είχε ,μετά την δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη, Αξαρλιάν και του Βρετανού ακόλουθου Στήβεν Σόντερς.)Ποιο δηλαδή το νόημα να βάζεις μπόμπες σε πολυκαταστήματα,να παίρνεις τηλέφωνο κανα διωρο πιο πριν ή να πυροβολείς σε κλούβες των ΜΑΤ; Καμία απολύτως,αντίθετα δίνουν δικαιολογία στο κράτος να εφαρμόζει ακόμα πιο αυστηρή αστυνόμευση.Οι "πυρήνες της φωτιάς" ουδεμία σχέση έχουν με την τρομοκρατία των οργανώσεων όπως η 17Ν και ο ΕΛΑ.
Η τρομοκρατική (;) πράξη στην Τουρκία θύμισε την εκτέλεση του Μάλλιου απο την 17 Νοέμβρη. Ποιος ήταν ο Μάλλιος;Ο Μάλλιος μαζί με τον Μπάμπαλη και μερικά καλόπαιδα ακόμα ήταν κάποιοι απο τους βασανιστές στην Μπουμπουλίνα όπου ήταν το αρχηγείο της ΕΑΤ-ΕΣΑ. Είναι αλήθεια οτι η Χούντα δεν εκτέλεσε πολύ κόσμο αν και αρκετοί ήταν αυτοί που πέθαναν επειδή "το όργανο δεν ήξερε να κάνει καλά την δουλειά του" και "Δυο τρεις σφαλιάρες του έπαιξα και έπεσε νεκρός". Καμία βέβαια συζήτηση για τους βιασμούς που γινόντουσαν στην Μπουμπουλίνα.
Τα θύματα περίμεναν οτι η νεα κυβέρνηση θα δίκαζε και τους βασανιστές και οχι μονο τους βλάκες τους συνταγματάρχες. Όπως πάντα έπεσαν έξω. Αν δίκαζες τους βασανιστές τότε θα έπρεπε να δίκαζες και τους χαφιέδες που τους κάρφωσαν και τους αστυνομικούς διευθυντές και στο τέλος θα έφτανε να ξυλώσεις ολόκληρο το παρακράτος. Ποιος θα σε ψήφιζε μετά; Οπότε με την κλασσική τακτική οτι "Δεν ήξεραν τα παιδιά, ήταν απερίσκεπτα" οι βασανιστές την γλύτωσαν με υποδειγματική ευκολία. Ήταν τόσο σίγουροι οι βασανιστές που χλεύαζαν τα θύματα τους που ήρθαν να καταθέσουν εναντίον τους. Σκέψου τώρα να δεις τον βασανιστή σου να πίνει καφέ στο Ζοναρς δυο χρόνια μετά την πτώση της Χούντας. Αρπάζεις το όπλο να τον καθαρίσεις ή οχι;
Κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε που σκότωσαν τον Μάλλιο εκτός απο ορισμένους νοικοκυραίους που φοβήθηκαν οτι μπορεί να έρθει και η σειρά τους επειδή είχαν καρφώσει αυτόν τον μαλλιά φοιτητή επι Χούντας στην ασφάλεια. Όπως και κανένας δεν διαμαρτυρήθηκε όταν καθάρισαν και τον Πέτρο Μπάμπαλη,επίσης βασανιστή της χούντα. Μερικοί που το θεωρούν "ακραίο" να εκτελούνται έτσι βασανιστές, ας διαβάσουν το κεφάλαιο "Η μπαλάντα της Φρίκης" απο το βιβλίο του Γιάννη Κατρή "Η Γέννηση του Νεοφασισμού στην Ελλάδα."
Όταν η δικαιοσύνη και το κράτος , κάνουν τα στραβά μάτια σε τέτοια εγκλήματα βάζουν πυρίτιδα στο κανόνι των τρομοκρατικών οργανώσεων. Στο εξαίρετο βιβλίο "Τι ειναι οι Ερυθρές Ταξιαρχίες", ένας απο τους δημιουργούς της οργάνωσης ο Αλμπέρτο Φραντσεσκίνι περιέγραφε πως κατέληξε απο το Κομμουνιστικό κόμμα Ιταλίας στις Ερυθρές ταξιαρχίες (υπόψιν,ο Φραντσεσκίνι ανήκε στην πρώτη γενιά). Κατέληξε να γίνει αντάρτης πόλεων γιατί είχε δυσανασχετήσει με την στασιμότητα της κοινοβουλευτικής αριστεράς ενώ η ακροδεξιά στην Ιταλία σκότωνε ανθρώπους στις πορείες με τις κρυφές ευλογίες του κράτους.
Αυτό που κάνει το αίμα μερικών να παγώσει είναι το πως ένας πολύ νορμάλ άνθρωπος όπως ο Φραντσεσκίνι,διαβασμένος και διόλου παραβατικός, με αργά αλλά σταθερά βήματα έφτιαξε μια τρομοκρατική οργάνωση. Διότι ο Φραντσεσκίνι είχε δυο μονο φορές νταλαβέρια με την αστυνομία.Την πρώτη όταν του έκαναν μια απλή εξακρίβωση και την δεύτερη όταν τον συνέλαβαν μετά απο πολλά χρόνια. Στην Ελλαδάρα, οι "τρομοκράτες" είναι λίγο πολύ γνωστοί όταν έχουν συλληφθεί καμία δεκαριά φορές ο κάθε ένας τους. Καλό θα ήταν οποιοσδήποτε επιδιώξει να οργανώσει αντάρτικο πόλεων να διαβάσει το "Εγχειρίδιο του Αντάρτη των πόλεων" του Κάρλος Μαριγκέλλα.
Κάποιος θα έπρεπε να γράψει και ένα βιβλίο για τους "Καπιταλιστές αντάρτες πόλεων" που ερήμην του νόμου, βάζουν αυτοσχέδιες βόμβες στα θεμέλια της κοινωνίας και έχουν σκοτώσει πολύ περισσότερους απο όλες οι τρομοκρατικές οργανώσεις μαζι. Έχουν βάλει και αυτοί το χεράκι τους μεσω των ΜΜΕ να μετακινήσουν την απειλή που νιώθουν αυτοί προς όλη την κοινωνία. Πράγμα που οι χάχες οι νοικοκυραίοι το καταπίνουν αμάσητο λες και ο ένοπλος είναι ενας απλός serial killer που δεν ειχε κατι καλυτερο να κάνει απο το να ανατινάξει το αυτοκίνητο του νοικοκυραίου. Υπάρχουν και ορισμένοι που πιστεύουν οτι αντικρατική πάλη είναι να σπας το παγκάκι ή να καις ενα αυτοκίνητο αλλά αυτοί αμέσως θα ευθυγραμμιστούν στην καθεστωτική γραμμή μόλις τους δοθεί η ευκαιρία και πιάσουν την καλή.
Οι συνθήκες πάντως δεν δείχνουν κάποιου είδους εκεχειρία όπως μερικοί ελπίζουν. Αντιθέτως οι "καπιταλιστές αντάρτες πόλεων" δεν θέλουν να βλέπουν ζωγραφιστή ουτε μια "μετρημένη" αριστερά που απειλεί εστω και λίγο τα συμφέροντα τους. Βαράνε λοιπόν και όποιον πάρει ο Χάρος,που στο τέλος θα πάρει και αυτούς αφού στέλνουν κόσμο προς τα άκρα. Για να αυξήσουν λίγο τις πιθανότητες επιβίωσης τους, οι "καπιταλιστές αντάρτες" ενισχύουν την καταστολή. Αλλά όπως φάνηκε στην Τουρκία, πάντα θα υπάρξει ο αντάρτης που θα παίξει το κεφάλι του κορώνα-γράμματα για να πετύχει τον σκοπό του.
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τους ολιγάρχες,εμφανίζεται με την μορφή ενός κομματικού αντάρτικου όπως για παράδειγμα το "φωτεινό μονοπάτι" ή οι Ζαπατίστας. Είναι ο συνδυασμός της ορμής των αναρχικών και της οργάνωσης των μαρξιστών που κάνει ενα εκρηκτικό συνδυασμό. Οι αντάρτες της Τουρκίας δεν ανήκαν σε μια μικρή σέχτα αλλά σε ενα ευρύτερο μηχανισμό που ένα τρομακτικά αστυνομοκρατούμενο κράτος όπως της Τουρκίας δεν έχει καταφέρει να εξαρθρώσει. Μια άλλη οργάνωση στην Τουρκία, το ΤΙΚΚΟ αριθμούσε κοντά στις 4.000 μέλη.
Είναι πρώτης τάξεως γελοιότητα πάντως κάποιοι να μην μπορούν να καταλάβουν την κίνηση των ανταρτών της Τουρκίας και να καλούν για ήρεμες και νηφάλιες αντιδράσεις,όπως αυτήν που σκοτώθηκε ο Μπερκιν Ελβάν. Όταν ενα κράτος δολοφονεί,ο φασισμός είναι ανεξέλεγκτος και η κοινωνία καταρρέει βάσει σχεδίου, είναι αφελές να περιμένουν να πεθαίνει ο κόσμος με τα χέρια σταυρωμένα ελπίζοντας για μια καλή συστατική για τον Άγιο Πέτρο. Δεν πρέπει να καταφεύγουμε στην βία που είναι βαθιά ριζωμένη στην ανθρώπινη φύση. Ποτέ όμως δεν πρέπει να αφήσουμε τους βίαιους να κυριαρχήσουν στο όνομα της μη βίας. Διότι εαν κυριαρχήσουν τότε θα χρειαστεί μεγαλύτερη βία για να αντιμετωπιστούν. Πάντως καλύτερα ένα άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος.
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου