Η τρίτη θέση των Ποδέμος στην Ισπανία ήταν αναμενόμενη απο τον Μάρτιο. Το "αδελφό" κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, παρόλο που φιγούραρε πρώτο το 2014, κατάφερε με δική του ευθύνη να πάει στην τρίτη θέση. Για ένα μυστήριο λόγο οι Συριζαίοι πανηγυρίζουν για αυτήν την επιτυχία. Ίσως γιατί δεν θα αισθανθούν μόνοι τους να κάνουν κωλοτούμπες στην Ευρώπη. Γιατί όμως η "αριστερά" των Ποδέμος φαίνεται ανίκανη να διαχειριστεί την κρίση στην Ισπανία; Γιατί η "αριστερά" του ΣΥΡΙΖΑ είναι επίσης ανίκανη να διαχειριστεί την κρίση στην Ελλάδα;
Η κρίση όπως έχουμε δει στην Ελλάδα δοκιμάζει τις αντοχές του πολιτειακού συστήματος. Προ 2010 οι εκλογικές αναμετρήσεις ήταν μεταξύ δυο κομμάτων τα οποία ουσιαστικά αντάλλασσαν την ράβδο της εξουσίας.Με την έλευση του Μνημονίου και την ουσιαστική διάλυση του πελατειακού κράτους,αποδείχθηκε οτι οι διαφορές ανάμεσα στα κόμματα ήταν ελάχιστες αν οχι μονο χρωματικές.Στην Ελλάδα αυτό φάνηκε με την σύμπραξη δυο "άσπονδων" εχθρών ΝΔ και ΠΑΣΟΚ για μια συγκυβέρνηση "εθνικής σωτηρίας" (ή μάλλον εθνικής καταστροφής). Αυτή η σύμπραξη καθώς και η ακραία πολιτική λιτότητας,οδήγησε τον κόσμο να αναζητήσει ενα τρίτο πόλο οποίος να εξουδετερώνει την σύμπραξη των δυο. Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ ως "αντιμνημονιακό" κόμμα βασίστηκε στην αντίδραση του κόσμου ενάντια στην λιτότητα και μια συγκεκριμένη Ευρωπαϊκή πολιτική η οποία ακολουθείται.
Ωστόσο απο το 2013 φάνηκε οτι ο ΣΥΡΙΖΑ έβαζε περισσότερο νερό παρά κρασί στο ποτήρι του. Αρχικά ξεκίνησε ξεφουσκώνοντας διάφορα κινήματα τα οποία είχαν δημιουργηθεί επι καιρό συγκυβέρνησης. Εν συνεχεία η πολιτική ρήξης με την Ευρώπη, άρχισε να λαμβάνει μουσικοχορευτικό χαρακτήρα με νταούλια να βαράνε κλπ. Αμέσως μετά το αποτέλεσμα των εκλογών του Ιανουαρίου,ο ΣΥΡΙΖΑ ευθυγραμμίστηκε με τις βασικές κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής ένωσης και οχι μόνο. Ευθυγραμμίστηκε άμεσα με το εγχώριο μηντιακό, πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο. Η τελευταία πράξη της "μετάλλαξης" ήταν η μετατροπή του Οχι σε Ναι στο δημοψήφισμα (αν και χωράει αρκετή συζήτηση το δημοψήφισμα ως δημοψήφισμα).Απο τότε η διαφορά του ΣΥΡΙΖΑ με τα υπόλοιπα κόμματα είναι σε φρουφρου και αρώματα.
Αυτή η μεταμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ επηρέασε και τους Ποδέμος. Εξ αρχής οι Ποδέμος τρόμαξαν απο την άρνηση των Γερμανών να αρχίσουν να χορεύουν πεντοζάλη και να σταματήσουν να χορεύουν βαυαρέζικους χορούς. Κράτησαν τις αποστάσεις τους απο τον ΣΥΡΙΖΑ μόλις είδαν οτι οι Ευρωπαίοι με ευκολία μπλόκαραν την Ελληνική οικονομία και μεταλλάχθηκαν σε "αριστερά της ευθύνης" δηλαδή σε Χουαν Αντονιο ντε Κουβέλη.
Παρόλα αυτά οι Ποδέμος δεν εξαφανίστηκαν εντελώς και είναι αυτοί που θα καθορίσουν την επόμενη κυβέρνηση στην Ισπανία. Αν φυσικά οι Σοσιαλδημοκράτες όπως συνήθως δεν κολλήσουν στην "εθνική ευθύνη" και συνεργαστούν με τον Ραχόϊ. Αν οι Ποδέμος δεν αλλάξουν τα λούσα τους αλα Συριζα και γίνουν μνημονιακότεροι της Μέρκελ συνεργαζόμενοι με τους Σοσιαλδημοκράτες. Όλα τα παραπάνω και πολλές ιδιαιτερότητες της Ισπανίας, είναι ενας δυσεπίλυτος γρίφος.(όπως πχ η αυτονόμηση της Καταλονίας. Σε περίπτωση αυτονόμησης, είναι πολύ πιθανόν οι Καταλανοί να μην δεχτούν μια μνημονιακή πολιτική η οποία θα υπαγορεύεται απο την Μαδρίτη.)
Θα έχουν οι Ποδέμος την μοίρα του ΣΥΡΙΖΑ,αν ωστόσο πιστέψουμε οτι ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίστηκε για να βγάλει την Ελλάδα απο το τέλμα αυτό; Σε πρώτο στάδιο θα φανεί στο κατα πόσον η "συριζαριστερά" θα έρθει σε σύγκρουση με τα εγχώρια συμφέροντα που στήριζαν τον δικομματισμό. Στην Ελλάδα παρατηρήσαμε οτι εκτός απο τα σαχλοκάναλα που ακόμα φωνάζουν για "σοβιετισμό" οι πυλώνες του κατεστημένου έχουν παραμείνει αλώβητοι. Σε δεύτερο στάδιο είναι η εφαρμογή ενος κοινωνικού προγράμματος αγνοώντας οποιεσδήποτε επιταγές της Ευρωπαϊκής ένωσης. Η Ισπανία που θεωρείται το "καλό παιδί της Ευρώπης" μιας και εφαρμόζει μνημόνια χωρίς πολλά πολλά ειναι σε δραματικότερη κατάσταση απο την Ελλάδα (30% ανεργία,πλειστηριασμοί κλπ). Αυτή η πολιτική θα φέρει την οποιαδήποτε κυβέρνηση σε τροχιά σύγκρουσης με την Ευρώπη. Είναι δύσκολο να φανταστούμε που ακριβώς θα οδηγήσει την Ισπανία (αλλα και την Ευρώπη) μια τέτοια σύγκρουση.
Το πρόβλημα που εμφανίζεται πάλι είναι η ανυπαρξία θέλησης και σχεδίου ρήξης με τις συγκεκριμένες πολιτικές. Είναι πλέον γνωστό στους λαούς του Νότου οτι το Ευρώ ειναι συνυφασμένο με την λιτότητα και την διάλυση του δημοσίου τομέα. Οι σοσιαλδημοκράτες δεν έχουν καμία διάθεση να εφαρμόσουν κατι διαφορετικό απο τους δεξιούς (σε ολόκληρη την Ευρώπη απο Γαλλια μεχρι Ελλάδα) ενώ η αριστερά δυσκολεύεται να κάνει τα βήματα ενάντια σε μια τέτοια πολιτική .Ο ΣΥΡΙΖΑ πίστευε (εντελώς ανόητα) οτι μια εκλογική νίκη μπορεί να "Τρομάξει" τα κεφάλια της Ευρωπαϊκής ένωσης και να αποσύρουν τα μνημόνια. Κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατό εαν ο ΣΥΡΙΖΑ κινητοποιούσε ουσιαστικά τον κόσμο ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ενάντια στα συμφέροντα που υπάρχουν μέσα στην Ελλάδα.
Επίσης εαν χρειαστεί ρήξη, πρέπει όπως και δήποτε να την έχεις γραμμένη στο πολιτικό σου πρόγραμμα. Το "πάμε και βλέπουμε" πλέον δεν πείθει κανένα. Δεν μπορείς να συνεχίζεις να εξαγγέλλεις "κοινωνικό πρόγραμμα" όταν οι Ευρωπαίοι ανοιχτά το απορρίπτουν. Η ρήξη δεν θα είναι με κιθάρες να παίζουν την διεθνή και άλλα τέτοια αλλά μια πολύ δύσκολη διαδικασία η οποία χρειάζεται οργάνωση και σχέδιο(ωστόσο οχι αδύνατη και ίσως λιγότερο οδυνηρή απο τα μνημόνια). Μερικοί σκέφτονται οτι κάτι τέτοιο θα τρομάξει τον κόσμο και δεν θα στηρίξει μια τέτοια ριζοσπαστική λύση. Αντίθετα φαίνεται τα τελευταία δυο χρόνια οτι ο λαός έχει αντιληφθεί οτι τα μνημόνια μόνο καλό δεν κάνουν και η περίφημη "ανάπτυξη" θα εμφανιστεί σε καμια 20αριά χρόνια και θα είναι επιπέδου Κίνας.
Το θετικό στην Ισπανία είναι οτι υπάρχουν πολλές εστίες αυτοδιαχείρισης (Η Ισπανία έχει ενα πλούσιο παρελθόν στον αναρχικό χώρο). Εαν οι Ποδέμος δεν "χαθούν"στην διαδρομή,οφείλουν να ενισχύσουν αυτές τις εστίες στα πλαίσια μιας "δεύτερης κυβέρνησης".Αυτό όχι μόνο θα βοηθήσει στην διάλυση του νεοφιλελεύθερου κράτους αλλά και θα θωρακίσει την χώρα σε περίπτωση ρήξης με την Ευρώπη. Οι Ευρωπαίοι ελπίζουν οτι οι Σοσιαλδημοκράτες θα εγκολπώσουν τους Ποδέμος σε μια συγκυβέρνηση παρωδία η οποία θα συνεχίσει την ίδια πολιτική. Αυτός είναι ενας μεγάλος κίνδυνος που πιθανον οι ποδέμος να μην έχουν καταλάβει ή να αγνοούν επιδεικτικά. Αυτό φάνηκε και στην Ελλάδα με την τεράστια μετανάστευση Πασόκων προς το ΣΥΡΙΖΑ που βοήθησαν στην μετάλλαξη του ως κεντροαριστερό κόμμα (οχι πως οι Συνασπισμένοι αντιστάθηκαν κιολας μην τρελαθούμε).
Η πολιτική κρίση στην Ισπανία έχει και ενα αέρα διάσπασης. Τα κινήματα ανεξαρτησίας εμφανίζονται σαν σφήνα στο πολιτειακό σύστημα δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμα. Μια απο τις αιτίες αυτών των κινημάτων είναι οι πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζονται οι οποίες φέρουν στην επιφάνεια σοβαρά προβλήματα που είχε "ξεχάσει" η μεταφρανκική Ισπανία. Ορισμένοι τα ξορκίζουν ως "εθνικιστικές εστίες" αλλά αυτό δεν λύνει το πρόβλημα. Οι Ποδέμος εχουν το παράδειγμα της Ελλάδας οπότε δεν πατάνε σε εντελώς αχαρτογράφητα νερά. Οι πολιτικές ισορροπίες όμως ειναι σε πιο κομβικό σημείο απο αυτές του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο του 2015 και έχουν προσπεράσει το σημείο "κωλοτούμπας".
0 comments :
Δημοσίευση σχολίου